Mary Gauthier – Dark Enough To See The Stars
Na een stilte van vier jaar is er gelukkig weer nieuwe muziek van de Amerikaanse singer/songwriter Mary Gauthier. Op dit nieuwe album dat deze week is uitgebracht vinden we tien nieuwe nummers en het heeft de titel Dark Enough To See The Stars meegekregen.
Een ode aan Amsterdam
Dark Enough To See The Stars is het negende album van de nu 60-jarige singer/songwriter; als geadopteerd kind en een jeugd vol problemen waaronder drugs. bracht ze ze pas op haar 35e haar debuutalbum uit. Inmiddels is ze een alom gerespecteerde singer/songwriter die het tot een kunst verheven heeft om prachtige, vaak autobiografische, verhalen en gebeurtenissen tot liedjes te vertalen. Dan is het altijd fijn om te zien dat een boekje met alle teksten is bijgevoegd. Wat opvalt op dit nieuwe album is dat Mary over het algemeen kiest voor een wat spaarzaam instrumentarium. Toch is het juist opener ‘Fall Apart World’ dat de spreekwoordelijke uitzondering vormt; in een wat Bluesy arrangement horen we fraai toetsenwerk, gitaar, piano en natuurlijk die wat doorleefde stem van Mary. Want die stem is natuurlijk herkenbaar uit duizenden al ligt een vergelijking met Lucinda Williams altijd op de loer. Luister maar eens naar het meeslepende ‘Truckers & Troubadours’; Mary klinkt doorleefd, met hier en daar wat Amerikaanse “slang” en dan toch dat rauwe randje. Ook bij een nummer als ‘Amsterdam’ zijn de overeenkomsten herkenbaar; misschien iets geromantiseerd maar het is daadwerkelijk een ode aan onze hoofdstad als we haar “Sailor’s Bars, Old Cafe’s cobblestone carriageways” horen zingen op een deinende melodie.
Troubadour
Op Dark Enough To See The Stars deelt ze haar levenservaringen met ons en eert ze diverse goede vrienden die haar inmiddels ontvallen zijn zoals John Prine op het prachtige ‘How Could You Be Gone’. Met fraai pianospel is ‘Thank God For You’ sfeervol en fraai maar het zijn toch echt nummers als de titelsong en ‘Where Are You Know’ die je de adem ontnemen. Mary draagt deze nummers met haar stem maar de backing vocals (Jaimee Harris), de pedal steel en piano zijn perfect in balans en ondersteunend om deze troubadour in de schijnwerpers te plaatsen. Want Mary bewijst ook op Dark Enough To See The Stars dat ze een begenadigd verhalenverteller is zoals op het melancholieke ‘About Time’. Overigens horen we Mary hier ook nog op mondharmonica spelen en klinkt ze prachtig breekbaar. Zo laveert ze naadloos tussen diverse muziekgenres zoals Folk, Alt-Country en het klassieke singer/songwriter en weet ze me met afsluiter ‘Till I See You Again’ oprecht nog één keer te beroeren. Een album dat je in één adem af kunt luisteren en tegelijkertijd je diezelfde adem door schoonheid ontneemt. Veel luisterplezier.
