Het Texaanse Khruangbin heeft in het afgelopen decennium de muziekharten van velen gestolen. Dit jaar bracht het trio, dat bestaat uit Laura Lee Ochoa op bas, Mark Speer op gitaar, en DJ Johnson op drums al enkele live-registraties uit en met Live At Sydney Opera House levert de band het voorlopige slotstuk af.
Totaal eigen geluid
De band maakt furore met hun aanstekelijke blend van soul, dub, funk vermengd met een nodige dosis psychedelica, een vleugje reggae en traditionele elementen. Ze zijn onmogelijk in een muzikaal hoekje te plaatsen en het is vooral de muziek die zich laat spreken want de nummers zijn vaak instrumentaal en anders zijn de teksten of met elkaar verbonden woorden en klanken bedoeld om de muziek te ondersteunen. Deze registratie is een compilatie van drie uitverkochte avonden in de belangrijkste muziekzaal van Down Under, het altijd en overal tot de verbeelding sprekende Opera House in Sydney. De dubbel LP neem ons in bijna anderhalf uur mee op een heerlijke luisterervaring en brengt ons zo dicht mogelijk bij de ervaring om deze bijzonder band live aan het werk te zien en te horen. Muziek is het belangrijkste, getuige ook vaak de titels van nummers van de band. Het album opent met enkele nummers uit het begin van hun carrière, ‘The Number 3’ en ‘The Number 4’, gevolgd door ‘August 10 / Master Of Life’, een uiterst groovy nummer. Niet origineel maar wel passend bij de vibe en het levensmotto van de band wordt aan het publiek gevraagd zichzelf voor te stellen aan diegene die naast hem of haar staat. “You made a new friend tonight” is de conclusie die we Johnson horen trekken.
Ongekende blend van stijlen
Fraai is het ingetogen en romantische ‘White Gloves’, ‘First Class’ is lekker loom maar de band kan ook ongelofelijk uitpakken. Luister maar eens naar de uitgerekte versie van ‘People Everywhere’ waar stilzitten echt geen optie is. Maar ook andere tracks zoals ‘Time (You And I)’ en ‘Pelota’ zorgen voor de juiste sfeer en bewijzen dat de muziek van deze bijzondere band zich ook prima leent om op te dansen. ‘Maria Tambien’ klinkt als een spontane jamsessie en toch zijn het ook vaak de wat rustigere nummers die tot de verbeelding spreken omdat het wat psychedelische randje dan wat beter naar boven komt. Mooi is ‘Friday Morning’ waar de band tussen stijlen laveert. Als afsluiter kiest men voor het wiegende ‘Zionsville’, ook een nummer uit de beginperiode van hun carrière waarbij alles waar deze bijzondere band voor staat nog maar eens samenkomt; de groovy baslijn van Laura Lee Ochoa, het virtuoze gitaarspel van Speer en het drumwerk van Johnson dat altijd en overal de richting bepaald. Je moet deze band een keer live gezien hebben om het eclectische gevoel echt te ervaren maar voorlopig doen we het met dit live-album. Live At Sydney Opera House is écht één van de beste live-registraties van de afgelopen jaren. Veel luisterplezier!
