We weten al langer dat er heel veel goede muziek uit Down Under komt. De band Hollow Coves, bestaande uit Ryan Henderson en Matt Carins daar een mooi voorbeeld van. Onlangs kwam hun tweede echte langspeler Nothing To Lose uit vol met mooie, harmonieuze Folkpopsongs.
Down Under
In 2019 was daar Moments, het debuutalbum waar lang naar uitgekeken werd want de eerder uitgebrachte single ‘The Woods’ had indruk gemaakt. Toen nog vaak als voorprogramma, zoals van Walking on Cars in Tilburg, hebben de heren zich de afgelopen jaren verder doorontwikkeld en nieuw materiaal geschreven en stappen gezet. Ook hier werkte de pandemie niet mee maar met Nothing To Lose is daar eindelijk die opvolger. Vanuit de zonnige Goldcoast werkten Henderson en Carins aan nieuw materiaal en dit tweede album klinkt warmer en de heren hebben een stap naar muzikale volwassenheid gezet. Nog steeds horen we de invloed van muzikanten als Ben Howard en Angus en Julia Stone, niet toevallig ook afkomstig uit Australië, maar hun aanstekelijke Folkpop klinkt wat avontuurlijker en ze klinken meer als een band dan als een duo.
Oude foto’s als inspiratie
In aanloop naar deze release werden er al wat vuurpijlen op ons afgeschoten in de vorm van singles ‘Milk & Honey’ en ‘Photographs’. Tijdens het doorbladeren van oude fotoalbums bij Carins moeder zagen ze het verschil hoe in het verleden een fotoalbum werd samengesteld met analoge foto’s terwijl we nu oneindig digitale kiekjes schieten. “Who Gonna Make You Remember The Summer / We’re Living In A Digital Age / The Photographs Never Get Framed / A Nothing Is Quite The Same” horen we de heren zingen en dit is één van de vele mooie Folk-georiënteerde nummers die opgesierd worden door de vocale harmonieën van de beide vrienden. Ook andere uptempo nummers als ‘Milk & Honey’, ‘Harder To Fake It’ en de titelsong zorgen ervoor dat het album als het ware in beweging blijft.
Konden we maar terug in de tijd
Naast het feit dat de stemmen van Henderson en Carins mooi bij elkaar kleuren, versterken ze elkaar ook. Luister maar eens naar ‘Letting Go’, dat ook zo maar een afgestoft en nog niet eerder gereleaset nummer van Simon and Garfunkel zou kunnen zijn. Het is vooral het tweede deel waarop het tempo iets naar beneden gaat. Het liefdesliedje ‘Purple’ en ‘Fact Or Fiction zijn wat rijker georkestreerd terwijl ‘Be Alright’ meer een puur Folkliedje is. De band sluit met ‘See You Soon’ in stijl af; een mooi akoestisch liedje waarin de vraag wordt gesteld hoe het zou zijn om met je huidige kennis terug te gaan in de tijd (“I Wish That We Could Go Back In Time / To Those Days That Made Us Who We Are”). Is dit niet iets dat we ons allemaal wel eens toewensen? Nothing To Lose is een volgende stap in de carrière van Hollow Caves en zet de band echt in de spotlights. Geen voorprogramma meer maar op wereldtournee als hoofdact. Veel luisterplezier.
Hollow Coves live:
28 maart: Muziekgieterij in Maastricht
29 maart: Tivoli, Utrecht
