Onlangs was er de release van het tweede album Peacemaker van de Amerikaanse singer/songwriter Vera Sola. We spraken haar tijdens haar bliksembezoek aan Nederland om dit nieuwe album te promoten. Op 21 april geeft ze een eenmalig concert in Paradiso, Amsterdam. “Ja, ik heb daar al eens een keer gespeeld, ergens in de kelder geloof ik hahaha”.

De dochter van ….

Vera Sola is de artiestennaam die Danielle Akroyd heeft aangenomen; ze is namelijk de dochter van Dan Akroyd, één van de legendarische Blues Brothers. “Klopt…. Ik ben een dochter van …… “ verder laten we dit onderwerp rusten want we gaan het natuurlijk over Peacemaker hebben, waarvan we al eerder een recensie hebben gepubliceerd. “hahaha… laten het hier maar niet over hebben inderdaad, er wordt al genoeg over geschreven”.

Het album heeft een wat mysterieuze, duistere kant en kan niet zomaar binnen één genre geplaatst worden. Het is Americana, Folk, Pop en Singer/songwriter maar overal kunnen we als het ware de toevoeging “Noir” maken. “Ik denk dat die toevoeging inderdaad wel helpt om het te karakteriseren en er een gevoel bij te krijgen. Ik vind inderdaad dat je de plaat niet onder één genre kunt scharen. Maar ik bekijk alles wel uit een wat donker perspectief en er hangt over alles wat ik schrijf wel een soort schaduw als je begrijpt wat ik bedoel.” De vraag is natuurlijk of dit een bewuste keuze is of niet. “Nee, zo ben ik gewoon en het is mijn manier van uiten. Ik ben echt een gevoelsmens. Het woordje “Noir” associeer ik altijd met films en deze nummers hebben inderdaad wel een cineastisch perspectief. Zelf kom ik natuurlijk uit een familie met een nadrukkelijke achtergrond in de film business en mijn muziek is absoluut beïnvloed door film. Licht, schaduw, spannende perspectieven en die duisternis. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door die duisternis en de mystiek eromheen en wat zich daar dan kan ontwikkelen. Maar privé kan ik natuurlijk ook heel vrolijk zijn en er is altijd ruimte voor een lach hahah”

New York, LA en Canada

De opnames voor dit album vonden plaats in Nashville maar Vera woonde eerder in Canada, LA en New York. “Ja, mijn muziek is beïnvloed door al die plaatsen waar ik ooit gewoond heb maar ook door wat ik als persoon heb meegemaakt. Ik haal overal inspiratie uit dus er zijn zeker elementen van mijn tijd in New York of LA in verwerkt, bewust of onbewust. Ik ben wel altijd op zoek naar balans. Ik vond wonen in New York geweldig maar in deze fase van mijn leven zoek ik toch wat meer natuur. Ik waardeer waar ik nu in LA woon en ervaar dat als een prima plaats voor deze fase van mijn leven. Ik woon dichtbij de stad maar evengoed hoor ik vogels fluiten en is de natuur binnen handbereik. California is wel gaaf, we hebben bergen, woestijn, en “hiken” in Yosemite is wel top natuurlijk.”

Haar vorige album The Shades deed ze helemaal in je eentje en op Peacemaker verzamelde ze meer dan een handvol muzikanten om zich heen. “Bij mijn eerste album Shades wist ik is simpelweg gewoon niet was ik moest en ging doen en ook niet wat het me zou brengen. Tijdens dat proces van schrijven en opnemen kwam ik tot de conclusie dat ik het totale proces echt in mijn eentje moest doorleven. Dus schrijven van teksten maar ook het bespelen van instrumenten. Om er vervolgens zeker van te zijn dat ik er vertrouwen had in datgene te kunnen brengen dat ik ook voor ogen had. Ik had een visie, een stip op de horizon maar wist niet hoe het eindresultaat moest klinken. Een andere vraag was of ik wel in staat zou zijn om mijn gedachten over te brengen aan anderen. Maar dit album deed ik anders. Ik profiteerde van het werken met anderen en in het bijzonder mijn bandleden. Ik ervaarde hoe liedjes dan op een andere manier tot leven kunnen komen, nieuwe perspectieven krijgen en ik absorbeerde alles. Dus voor dit album wilde ik het grootser aanpakken en anderen in staat stellen om een bijdrage te leveren.”

(tekst verder onder de video)

Geen “Nashville Sound” maar een mengeling met “Noir” als toevoeging

“Voor dit album wilde ik wat grotere thema’s aansnijden, weetje het. Het gaat over landschappen, ontwikkeling, openheid, eens soort van muzikale film die als het ware vroeg om de inbreng van veel mensen en meer dan dat ik alleen te bieden had.” Ondanks het feit dat het album in Nashville is opgenomen blijft het album geschoond van de beroemde “Nashville-sound”. “Klopt, ik wilde geen Nashville sound op deze plaat ondanks het feit dat ik het wel een gaaf geluid vindt hoor, begrijp me vooral niet verkeerd”. In een eerder interview gaf Vera aan dat we Peacemaker als een soort van “Box of Memories” kunnen beschouwen. “Heb ik dat gezegd? Hahaha ….ja dat klopt min of meer ook wel; het album heeft een aantal thema’s. Het zijn niet alleen mijn memories of herinneringen, het gaat ook om verhalen van anderen. Ik noem het “Psycho-Geography”, dus zie het als een kaart vol herinneringen als landschap. Eigenlijk probeer ik die herinneringen via mijn muziek te visualiseren.

De komende maanden gaat Vera op tournee en zal dus ook Nederland aandoen voor één concert in Paradiso. “Pfoeh, zeker spannend. Uitdagend misschien zelfs wel, gezien het aantal muzikanten dat meegewerkt heeft aan dit album en het beschikbare budget natuurlijk. Ik heb nog niet zo’n grote naam natuurlijk. Het idee is om met een vierkoppige begeleidingsband te gaan touren komend voorjaar. We gaan het zien. Voor mij is een optreden niet een reïncarnatie of een soort van herbeleving van het album maar veel meer het moment vastleggen en samen met het publiek iets creëren. De liedjes moeten gewoon elke avond fris en nieuw klinken; ik wil het publiek meenemen en ze echt de nummers laten beleven. Ik ga sowieso vanuit de grond van mijn hart spelen.”

Peacemaker is het tweede album maar het zag er lang niet uit dat Vera de stap in de muziekindustrie zou maken. Ze haalde haar Bachelor literatuur op Harvard maar is dus niet “klassiek” muzikaal geschoold. “Ik startte eigenlijk pas echt met muziek maken bij het maken van Shades. Als kind speelde ik wat piano maar tot mijn partner vroeg om basgitaar te spelen heb ik eigenlijk nooit actief muziek gemaakt. Ik had ook nog nooit basgitaar gespeeld.. hahaha  nooit live gespeeld en zeker niet live gezongen maar blijkbaar zag hij iets in me en zo eindigde ik dus op het podium op een avond. In die tijd daarna deed ik als het ware mijn ding en wat er van mij verwacht werd. Tijdens het proces van het schrijven en opnemen van Shades ben ik eigenlijk pas echt muziek gaan maken. Weet je, dat was echt een “crazy proces”, want ik wist niet hoe en wat ik moest gaan doen maar ik wist wel dat ik alleen een plaat wilde maken. Ondanks mijn gebrek aan muzikale achtergrond ontving Shades toch zeer positieve kritieken. Dat was wel een oplichting hoor kan ik je vertellen.”

Elvis Perkins

Vera reisde samen met Elvis Perkins en speelde ook een tijdje in zijn band. “Elvis betekent alles voor me. Ik zou hier niet zijn zonder hem. Hij was het die me het podium op trok en me liet voelen wat muziek kan doen en betekenen. Ik ken Elvis mijn hele leven en we groeiden eigenlijk samen op want we woonden praktisch in dezelfde straat in dezelfde buurt. Ik groeide op al luisterend naar zijn muziek en zijn album Ash Wednesday  heb ik letterlijk grijs gedraaid. Zo grijs als as. Het was echt een droom die uitkwam toen ik met hem samen muziek mocht gaan spelen. Ik heb echt alles aan hem te danken.”

Qua stemgeluid wordt Vera wel eens vergeleken met Nick Cave. “Geen idee maar tijdens het zingen klink ik misschien wel anders dan dat ik gewoon spreek. Ik weet het niet. Ik wil gewoon eerlijk zijn, en mijn stem het liedje  laten dienen. En op dit album klink ik wel anders dan op Shades want hier gebruik ik wel de kracht van mijn stem want inmiddels heb ik die ontdekt. Op Shades was ik nog zoekende wat ik met mijn stem kon doen maar nu weet ik dat en hoe ik mijn stem kan gebruiken om mijn liedjes te zingen en de juiste lading mee te gaven.”

Eenmalig concert in Paradiso, Amsterdam

Het album biedt meer dan voldoende variatie; ‘Get Wise’ is lekker uptempo, ‘Blood Bond’ is een fraai stukje Rock ’n Roll en ‘Desire Path’ krijgt met de strijkers ook weer een andere dynamiek. “Ja mooi he? Mijn gevoel veranderd ook steeds, dan is ‘Bird House’ weer even mijn favoriet en een paar dagen later verschuift it weer naar ‘Waiting’. Persoonlijk ben ik erg trots op ‘Desire Path’ dat jij ook noemde vanwege de structuur en het arrangement dat het uiteindelijk heeft gekregen. Het is complex. Verder luister ik op dit moment graag naar ‘Hands’, heel eenvoudig maar tijdens het opnameproces gebeurde er iets magisch mee…. Had ik niet bedacht vooraf. Ik ben dus dan ook oprecht blij met het eindresultaat“

Vera Sola doet dus ook Nederland aan.  “Ja, klopt. Paradiso, Amsterdam. Ik doe nu een soort flits-promotour voor het album maar ik moet eigenlijk nog heel veel repeteren. Ik vlieg dan ook weer snel naar huis en ik moet leren hoe ik het moet doen. Ik sta nu ook anders op het podium dan na de release van Shades. Voor ik naar Europa kom heb ik nog een aantal optredens in de VS en ik moet nog arrangementen regelen, visuals enz. Druk maar supergaaf natuurlijk. Ik wil er ook echt van gaan genieten want het is echt zo gaaf dat ik mijn dromen na kan jagen en plezier kan hebben. Tot in Amsterdam!”