Persbericht, donderdag 26 mei 2022
De iconische Amerikaanse blues-rock gitarist Walter Trout heeft de officiële video voor “Ride” onthuld, afkomstig van zijn 30ste solo-album met dezelfde naam, dat op 19 augustus zal verschijnen via Provogue/Mascot Label Group. Je kunt de video hier bekijken. Walter zal in 2022 ook door heel Europa touren om nummers van zijn nieuwe album te spelen. Bekijk hier alle tourdata.
Aangekomen aan de westkust van de VS, twee weken voordat de sessies begonnen, vestigde Trout zich om het ritmateriaal te schrijven in zijn nu verlaten huis in Huntington Beach, Californië. Maar zelfs in dit paradijs aan het strand, tussen de wuivende palmen en de zeebries, kwam het verleden roepen. Zoals trouwe Trout-fans weten, is de Golden State al 47 jaar de thuisbasis van de bluesman.
Na verloop van tijd voegde Trout zich in ’85 bij John Mayall’s Bluesbreakers-line-up, voordat hij vanaf ’89 aan een veelgeprezen solocarrière begon. Maar daarvoor kwamen zijn chaotische, zelfdestructieve jaren als een leadgitarist, of het nu voor gerespecteerde maar lastige bluespioniers als John Lee Hooker en Big Mama Thornton was, of een losgeslagen ambtstermijn in een Canned Heat-line-up uit de jaren 80 gecontroleerd door de Hell’s Angles.
Trout’s goed gedocumenteerde excessen in dit tijdperk waren donkerder dan een jonge rockster die zich losbrak. “Het is allemaal terug te herleiden naar mijn moeilijke jeugd in New Jersey”, legt hij uit, waar een instabiele stiefvader – zelf het slachtoffer van schokkende wreedheid als krijgsgevangene – een angstaanjagende aanwezigheid was. Toen Ride vorm kreeg, konden zulke herinneringen niet anders dan de muziek op smaak brengen. “Dit album is duidelijk wat ik mentaal en emotioneel doormaakte”, meent hij. “Het enige wat ik deed was het uiten. Ik huilde veel van al dat graven in mijn emotionele kern. Ik wil dat mijn liedjes die kern van waarheid bevatten.”
Sommige herinneringen die Trout op Ride onderzoekt zijn ver weg, maar eeuwig aangrijpend. Probeer het bedrieglijk vrolijke titelnummer maar eens, nog zo’n nummer dat begon als een gedicht, over de locomotief die elke nacht langs zijn ouderlijk huis ratelde en hem verleidde tot de vrachtvaart naar de vrijheid. “Dat lied gaat over hoe het voelde om daar in bed te liggen en te dromen over ontsnappen met die trein.”
Het stormachtige Hey Mama is geïnspireerd op diezelfde periode, waarbij Trout zich afvraagt of zijn trauma voorkomen had kunnen worden. “Ik ben niet boos op mijn moeder en ik hou van haar herinnering”, zegt hij, “maar mijn vrouw zegt: ‘Je moeder had waarschijnlijk meer kunnen doen om je te beschermen tegen je stiefvader’. Ja, misschien had ze dat gekund. Maar het is makkelijk om dat te zeggen als je terugkijkt.”
Walter Trout is het kloppend hart van de moderne blues rock scene. Gerespecteerd door de oude garde. Gerespecteerd door de jongeren. Aanbeden door de fans die hem elke avond na de show de hand schudden, en na vijf decennia in de scene, blijft Trout een talismanisch figuur.
Maar hoe snel of ver een man ook reist, hij kan zijn verleden nooit echt ontlopen. Op zijn nieuwe album keek hij naar de horizon en de groene scheuten van zijn triomfantelijke late carrière. Er was een nieuw platencontract met Mascot/Provogue. Een verhuizing van Californië naar Denemarken met zijn geliefde familie. Zelfs nu, 70 jaar oud, schrijft Trout nog steeds nieuwe hoofdstukken aan zijn levensverhaal.
Inmiddels weet Trout dat niemand zijn oude ik ooit echt achter zich laat. Maar met Ride als emotioneel uitlaatklep – zowel voor de maker als voor zijn trouwe luisteraars – kan deze veteraan zich misschien verzoenen met zijn verleden, zijn toekomst aanvaarden en in het heden leven zoals het zich ontvouwt. “Ik denk dat je deze albumtitel op verschillende manieren kunt interpreteren”, besluit hij. “Ik bedoel, dit album is zeker een muzikale rit en ik heb zeker geprobeerd om een heleboel grond te bestrijken. Maar eigenlijk is het leven ook een soort rit, nietwaar? En ik wil dat van mij ten volle beleven.”
Meer info: Walter Trout online
