In het land van onze zuiderburen liggen schatten aan muzikale kunstwerken verborgen. Een van deze kunstschatten is de nog altijd onbekende band The Me In You. Toch gaat deze band al enige jaren mee. Nu is de tijd rijp voor een doorbraak, zowel in België als in Nederland.

“De mensen die ons boeken plaatsen ons bewust in voorprogramma’s en op festivals. Hierdoor spelen we voor een publiek dat ook voor een deel bij ons komt kijken”, verteld gitarist Han Wouters. “Laatst speelden we op de Gentse Feesten”, valt toetsenist Thomas van den Haute bij. “De organisatie had ons op het Luisterplein geplaatst. Dat was een prettige plek voor ons, omdat mensen hier voornamelijk naar de bands komen luisteren en overwegend stil zijn.”

Han vervolgt: “Ja, dat was een goede plek voor ons. We hebben al eerder in Paradiso en Rotterdam gespeeld. We merken dat we het als voorprogramma goed doen. Zeker wanneer we qua stijl van de hoofdact verschillen. Dit was rond de tijd van onze eerste album. Het beviel ons zo goed dat we het jammer vonden dat het daarna stil viel. Dat het toen zo goed ging had met de promotie te maken, en het label waar we onder contract stonden. Dat was het kleine label Final500 Records. Daar hadden we een goede samenwerking mee. Nu zitten we bij Starman Records. Die vinden dat we vooral de positieve ervaringen uit het verleden moeten meenemen. Men is daar blij verrast met de airplay in België, waar de single ‘Highly Overrated’ op Radio 1 gedraaid wordt. Het zou dan ook mooi zijn om vaker als support-act te mogen spelen, om dit album beter te kunnen promoten.”

Het openingsnummer ‘Landscape’ is misschien een vreemd nummer om mee te beginnen, omdat het een ander geluid laat horen dan de rest van het album. Han knikt bevestigend: “Ja, hier hebben we het zeker over gehad. Maar als afsluiter van het album was evenmin gepast. Dat is ‘The Coastman & The Liar’ geworden, daar was verder geen discussie over. Dan maar als openingsnummer. En live werkt het ook goed, althans dat is wat men ons verteld, hahaha.”

Zanger Stijn Claes voegt zich bij het duo: “Het live spelen en de juiste setlijst maken is altijd lastig. We denken dat we nu de juiste balans hebben gevonden. De songs van toen spelen we nu anders. We hebben goed gediscussieerd over de liedjes en hoe we ze willen spelen. En dan denken we wel eens: ‘Waarom hebben we dat toen niet zo opgenomen?’ Dat doen we dan nu live op het podium. Dit mengt zich goed met de nieuwe songs die we graag zoveel mogelijk willen spelen. We kunnen ons in sommige nummers dan ook helemaal verliezen, en dan voelt het alsof je door kan blijven gaan.”

Han neemt het gesprek weer over: “Het verschil met de eerste albums en dit album is vooral dat we toen een aantal songs hadden die we wilden opnemen. Onze manager bekeek dan of er een geschikte single tussen zat. Dat is nu wel anders. We vinden het heerlijk om muziek te maken en op te nemen. En we zijn daarbij niet meer bezig met wat de single moet worden. Dat is geen doel meer.”

“Maar weet je, we zijn begonnen als een clubje in het café dat muziek wilde maken. We kennen elkaar nu beter en de manier van opnemen is ook veranderd”, zegt Thomas. Stijn vult aan: “We bepalen nu zelf welke mensen we om ons heen verzamelen. Zo hebben we Gaetan VanderWoude van de Isbells als producer gekozen. Dat voelde direct heel vertrouwd, en ook de studio was voor ons een vertrouwde omgeving. We gaan nu naar de Ardennen en nemen zoveel mogelijk nummers op, en we gaan door totdat we er content mee zijn.“

“Voor mij was het nummer ‘Highly Overrated’ een goede kandidaat voor een single. Ik dacht: ‘Wat wil ik mensen laten horen die niet actief met muziek bezig zijn, maar wel graag naar de radio luisteren?'”, verteld Thomas. “We hebben ook hier stevig over gediscussieerd, maar dat moet kunnen. Het gaat over de muziek, het is niet persoonlijk.” Stijn neemt over: “Geatan heeft ons wel geleerd om het beste in elkaar naar boven te halen. Dat was een goed leerproces, hij laat iedereen optimaal presteren. Dat was zo nu en dan wel erg hard werken, hahaha!”

“Het vorige album was een concept album. Al is dat eigenlijk niet de juiste benaming. Iemand van ons ontdekte een leuk bandje, dat bleken songs van Stuart Conroy te zijn. Een Schotse singer-songwriter uit de jaren 70. Zijn songs hebben we gebruikt en herschreven voor dit album. We wilden de liedjes van deze man uit het plaatsje Diest daarmee in ere houden. Hiervoor hebben we ook een mooie docufilm gemaakt, die is te vinden op YouTube.”

Terug naar het nieuwe album. “Wat mij betreft is ‘The Day MCA Passed Away’ de mooiste song. Zowel de muziek als de tekst zijn prachtig. Het gaat over het overlijden van Beasty Boy Adam Yauch (inmiddels alweer een jaar geleden). Voor mij zijn dat ‘Landscape’ en het afsluitende ‘The Coastman & The Liar’”, voegt Han er aan toe.

Dan over de titel van het album. “’How Does It Feel To Be Wrong All The Time’, lachen ze in koor. Het is interessant om een vraag als titel te hebben, toch?”, zegt Thomas. “Of een hele lange titel. Al zegt men dat dit eigenlijk niet kan. Maar toen we er langer over nadachten, en Stijn de hoes had gemaakt, werden we het eens over deze titel. Het album is gemaakt in de periode dat Poetin het nodig vond om Oekraïne binnen te vallen, en dan is de link al snel gelegd.”

We hopen deze band in de nabije toekomst meer op de podia van België en Nederland te vinden. Het album is een goed en verrassend indie-album geworden. Mooie songs met veel dynamiek. Het is ook een erg leuke vriendengroep, die hun hart bij de muziek hebben liggen.

Hieronder een fragment uit de docufilm van The Me In You over de Schot Stuart Conroy en zijn nalatenschap.

Copy-edit: 22-8-2022