De Amerikaanse Americana band Venice is in Nederland wereld beroemd door hun opname bij de twee meter sessies  van Jan Douwe Kroeske. De band krijgt vaak de naam Americana of Westcoast sound mee omdat ze veel vergeleken worden met The Eagles, Jackson Brown etc.

“Het is nu eenmaal zo, maar we maken gewoon muziek dat we op dat moment leuk vinden en dit nemen we op, verteld zanger Kipp Lennon. We spraken de band op de laatste dag van hun tour. “Ja, het is nu eenmaal zo dat we ook opgegroeid met de songs waar anderen mee opgegroeid zijn. Wij luisterden ook naar Steely Dan, Motown,  Fleetwood Mac etc.  dat maakt het voor iedereen toegankelijk maar we gaan niet op zoek naar een sound als Hoe zou the Eagles dit aanpakken.”

Stained Glass

“Het was een van de beste tours die we hebben gehad. Erg gaaf! En een van de betere reacties op het recente album Stained Glass.”
Het is inmiddels 5 jaar geleden dat hun recent album Jacaranda Street verscheen. Daarna viel de coronatijd in. “We waren allemaal thuis tijdens deze periode. En toen we elkaar weer opzochten hadden we allemaal ons eigen ideeën over songs” verteld gitarist Micheal Lennon.
“We hebben elkaar toen een jaar niet gezien”, valt Kipp bij. “Nee en toen we allen bij elkaar kwamen hebben we in een cirkel gezeten en met de bassist en drummer. We hebben met ons allen als het ware een lekkere jamsessie gehad. Ik had mijn Multi track opname apertuur aangezet om alles maar te bewaren wat er voorbij kwam.  En het ging zo snel en productief dat we zo een dubbel album konden maken! We hebben veel van de originele tracks gebruikt die we daar hebben opgenomen. Het was een organisch proces waarbij ieder hun input leverde en iedereen verschillende ideeën had. We waren vooral geïnspireerd door het hele Covid gedoe en wat dit in het hoofd allemaal doet.”

“We zaten allemaal thuis in onze eigen bubble. Ik had allerlei gitaar ideeën en Kipp had zijn aantekeningen mee en dat was gaaf. Het album is vooral daar op geïnspireerd. Het was een erg magisch moment. We hadden allemaal zoiets als je leeft maar een keer en we gaan er nu helemaal voor.”

Kipp vult het verhaal aan: “Mark schreef het nummer ‘Empty Avenues’. Het gaat over dat je eigenlijk niet weet of je uberhaupt nog zal gaan spelen of kunt zingen. Het is iets van laten we de muziek gewoon weer oppakken.”
Michael :”Mark woont alleen en met al zijn gekke gedachten zoals hij dat doet komt er vanalles uit. Ik heb daar geen tijd voor met mijn familie en 2 kinderen hahaha. Hij was meer dat hij zich kon laten gaan en door deze tijd een creatieve vorm te geven.“
“We schrijven altijd songs en dat was een magisch moment waarbij er zoveel songs uit kwamen. Nu zijn we terug naar de realiteit en doen de oude gewoonten weer. We zien wel hoe dit later uitpakt.”

Het schrijfproces

“De songs die we schrijven zijn altijd al van waarde omdat je dit proces ingaat vanuit jezelf en wat we voelen zonder dat we het opmaken. Net als ‘Black and Blue’ dat een politiek karakter kent, een nummer dat Micheal schreef ‘Together Soon’ gaat over hoe Amerika nu in een gespleten situatie zit.” “Hoe moet het nu en het is wel beangstigend hoor, gaat Michael door, “ het is een vreemde situatie als zoek het zelf maar uit of krijgen we een burgeroorlog, geen idee! En zeker tijdens de pandemie maar het gedoe en sociale media en meer.”

“Er zijn ook mooie dingen hoor,” valt Kipp weer in. Zoals het nummer ‘Call It Human’ met heerlijk groovy sound en de menselijkheid. We zijn allemaal al fu** ed up, dus ja wat maakt het uit. Je moet er gewoon doorheen. Iedereen heeft hulp nodig dus ja dat geldt voor iedereen.
En ‘Falling in Love’ is van mij omdat ik een nieuwe liefde heb en dat brengt altijd inspiratie met zich mee. Het is alsof we een goede blik op die tijd wat wij hebben beleefd.”

“Als het gaat om de productie” vervolgd Michael, “hebben we nieuwe dingen geprobeerd zoals synthesizer op ‘Morning Star’ en dat is geïnspireerd op een onderwijzer van mijn klas. Ze was eigenlijk een non en op een een of andere manier kreeg ik het idee om de toetsen erbij te gebruiken. Iets wat we nooit doen. Maar het is mooi om op deze natuurlijke manier de grenzen wat te verleggen.”

“Ja, het is wel zo dat mensen je laatste album gaan vergelijken met andere albums. Dat is prima, maar we denken er nooit zo over na. We gaan nooit op zoek naar waar ooit het succes lag. We spelen wat we op dat moment lekker vinden. Het is nooit dat we genre uitkiezen. Het belangrijkste is dat we live spelen en dat willen we ook op plaat horen. Er zijn bands die vooral studio overtuiging hebben en dat is de vraag weer hoe kunnen we het live waarmaken. Laten wij het organisch met 2 gitaren houden en dan maakt het allemaal effectief voor ons. We houden van optreden en daar gaat het ons om.“

Luisteren naar muziek inspireert

“Het is mooi omdat we eerder spraken over de acts waar we naar luisteren. Dat hoor je ook terug in de muziek. ‘Blame it On The Milky Way’ kreeg daardoor meer een Motown sound beetje Sly Stone groove en daarmee gaan we dan verder. Het is dat je dieper gaat omdat je eerder alleen aan de songs werkt.”
“Ja, zegt Kipp, net als ‘Beautiful Flower’ wat ik eerst even opnam op mij laptop. Daarna heb ik het aan Andre en anderen laten horen en zo ontwikkeld het nummer zich met de inspiratie klanken waar je op dat moment naar luistert.” “Omdat niemand meer zich bezig houdt met singles die drie minuten moeten duren, geeft dat de ruimte. Zoals Michael deed van die heerlijke jams van 6 of 8 minuten lang. Hier zijn wij mee opgegroeid, zoals The Allman Brothers die gerust 8 minuten voor hun songs uittrokken. Laat het gaan en zo voelt het ook. Zoals ‘Souls Connected’ wat live ook lekkere groove heeft is met de solo van Michael veel langer en het publiek reageert daar dan ook op. Erg gaaf om te spelen!”

“Tussen het eerste album en nu zit enorm veel verschil al is het in de kern nog steeds hetzelfde. Toen we in Duitsland met Styx toerde, dat is ruim 20 jaar geleden. Dit was met het succesvolle album Spin Art dat op Vanguard label op de markt werd gebracht. Het ging helemaal goed totdat het label geen internationale releases mocht uitbrengen van Universal  en toen kwam  alles stil te liggen. Het was voor ons een lastige tijd. De kosten waren te hoog en we kregen geen support en bleven even in Nederland. Nu gaat het goed en willen wel meer spelen in Duitsland, net als in Zweden.
Gelukkig hebben we altijd support gehad van de Nederlanders en daar zijn we iedereen erg dankbaar voor.”

“Stained Glass is wel een mooi verhaal hoor. Onze Nederlandse drummer is ook een grafisch ontwerper. Hij komt uit Scheveningen en is een skateboard guy. Toen hij bij ons was bezocht hij een skateboard winkel. Daar zag hij een Stained Glass glas in lood en dacht dat het typisch California s was. Hij bracht dit in de band en toen gingen we kijken wat we ermee konden doen. Met allerlei kleuren hebben we een stuk kunstwerk ervan gemaakt. Met het dubbel album pakt het nog mooier uit. Kortom wij zijn erg trots en blij met dit album en de afgelopen tournee!’