Al enige jaren gaat de Australische gitarist Tommy Emmanuel solo. Met succes weet hij de harten van nieuwe luisteraars te veroveren door zijn bijzondere manier van gitaarspelen. Toch is deze gitarist al heel wat jaren bezig en kent hij een ongekende wereldfaam. Hij mag gerust tot de grootste akoestische gitaristen aller tijden worden gerekend. In zijn thuisland is hij benoemd tot de Orde van Australië, al woont hij inmiddels enige tijd in de UK.

“Hey, is dit het nieuwe album?” vraagt hij verrast. “Die had ik nog niet gezien!” Met een grijns van oor tot oor gaat hij zitten en bekijkt hij het hoesje. Hij signeert het album en nodigt zijn maatje Mike Dawes uit om hetzelfde te doen. Allemaal voor de winactie van De Muziekplank.

Accomplice Series, Vol. 1-4

“Ik zie dat dit ‘Accomplice Series, Vol. 3′ is… ik ben eigenlijk alweer bezig met het nieuwste deel van de Accomplice serie, of het vervolg op de eerste eigenlijk. Op deel 1 speelden diverse gasten mee, en op het komende deel zijn veel bluegrass artiesten te horen. Billy Strings, Molly Tuttle, zij is een fantastische gitarist met een prachtige stem, en de mandoline-speler Saryah Hull. En er zijn wat nummers met de bands Little Feat en Nearly Diggy Thug, en een duet met Michael McDonald. Verder nog wat instrumentale songs met Jerry Douglash en Sam Bush…, en dat is het wel zo’n beetje. Ik ben tussendoor aan het opnemen als de ander daar tijd voor heeft. Zo gaat het de laatste zestien maanden aan een stuk door. Ik ben dan even twee dagen thuis, ga wat opnemen en dan direct weer door op tour.”

“Het is erg hectisch allemaal. Ik heb het erg druk sinds alles weer is opgepakt (na de corona), en met de belangstelling die ik momenteel krijg. We zijn in november weer in Nederland voor een optreden in Carré. Als ik hier klaar ben ga ik naar mijn familie in de UK, blijf er twee dagen om de was te doen en in te pakken, en vlieg dan direct door naar Canada om de tour daar weer op te pakken. Ik heb nog een dochter in Californië, zij is de jongste, de anderen wonen in de UK.”

Mike Dawes

“Ik zag Mike op YouTube en ik heb mijn manager gebeld om hem te benaderen. Hij heeft een prachtige manier van spelen en is erg goed met het publiek. Hij betrekt ze bij alles wat hij doet. Dat vind ik heerlijk. Het begon toen hij als support-act voor mijn shows speelde. In de kleedkamer zaten we samen wat te spelen en dat werkte goed. Mijn manager heeft hem daarna gecontracteerd. Dit is een win-win situatie. Hij is van een andere generatie en heeft een andere manier van spelen. De roots van mijn muziek ligt bij de country, rock en blues. Zijn generatie is meer van de YouTube en social media.”

Weer op tournee!

Emmanuel vindt het heerlijk om weer ‘on the road’ te zijn en voor publiek te mogen spelen. “Deze tour zou starten nadat het album ‘Accomplice Vol. 1’ werd uitgebracht. Maar toen gooide corona roet in het eten en werd de tour tot twee keer toe uitgesteld. Maar nu mogen we weer!”

“Vooral in Amerika is het voor grote acts een ramp geweest, en nu met de hoge brandstofprijzen kunnen ze een tour amper nog bekostigen. Wij zijn met ons drieën. Mijn tourmanager is tevens de technicus en lichtman, en dat is eigenlijk alles. Het is compact en overzichtelijk, en daarmee krijgen we alles veel beter rond. Gelukkig ben ik niet iemand die van alles moet. Geef mij een goed bed en een douche, en de rest komt vanzelf wel. Dat maakt alles zoveel eenvoudiger, en dat werkt ook rustgevend. Want ik hoef nu geen grote investeringen te doen om de tour rond te krijgen. Geen stress!”

“Elke dag probeer ik mijn rust te pakken, gezond te eten en de tijd te nemen om me voor te bereiden op een show. De show is het belangrijkste, dan moet ik op mijn best zijn.”

Nieuwe generatie

“De jongere generatie denkt dat ik in 2006 ben begonnen omdat ik vanaf die tijd te vinden ben op YouTube. Het werkt wel, want met deze mediavorm is een ander publiek te vinden. Met Mike speel ik bijvoorbeeld ‘Smells Like Teen Spirit’ van Nirvana. Hij had al een arrangement klaarliggen. Dus ben ik naar Nirvana gaan luisteren, en op zoek gegaan naar de zanglijn om die in het nummer te verwerken. Ik kan dan een soort van zanger zijn. Tevens vond ik wat alternatieve akkoorden, waardoor het voor mij nog meer power kreeg. Zeker in een akoestische setting.”

Opname

“We hebben het getest voor publiek. En ze vonden het prachtig! Ik zei, laten we het zo vaak mogelijk spelen, elke avond weer. Na de tour waren we dusdanig ingespeeld dat de nummers vrij eenvoudig op plaat konden worden gezet. Eigenlijk hebben we de hele cd in één dag opgenomen en gemixt. Dat was alles, en allemaal live!”

“De video heb je misschien wel gezien. Dat was allemaal volledig spontaan. Het is ook een andere versie eigenlijk. We zijn naar een veld gegaan, ergens in Kentucky, hebben daar de versterkers neergezet en zijn gaan spelen. De muziek op de video is live, het is niet de album-track.”

“In de show speelde Mike ‘Somebody I Used To Know’, en ik vond dat een geweldig nummer. Het leek me heerlijk om dat samen te spelen. Niet elk nummer werkt instrumentaal. Ook de Beatles songs niet, hahaha! (Emmanuel speelt een medley van The Beatles). Het moet wel powerful en melodieus zijn. Dit nummer heeft dat! Vandaar dat het uiteindelijk ook op de plaat is beland. Dit is het enige nummer dat gemixt is. Mike heeft zijn deel in de UK opgenomen en ik in de US. Alle overige nummers op het album zijn wel live.”

De show

“Mike opent de show en hij introduceert mij in zijn deel, en dan spelen we ‘Slow Dancing In A Burning Room’ van John Mayer. Hij weet het publiek mee te laten zingen. Zijn set bestaat voornamelijk uit covers, ik speel een mix van al mijn albums. Dat gaat inmiddels al meer dan 20 jaar terug.”

Songwriting

“Ik kan in mijn hoofd een liedje maken en spelen. Daar hoef ik niet voor te gaan zitten. Op het laatste album staat bijvoorbeeld ‘The Wide Ocean’, dat heb ik geschreven in het vliegtuig naar China. Toen ik aankwam heb ik het in het hotel snel opgenomen op mijn iPhone. Ik heb het naar de moeder van mijn dochter Rachel gestuurd met de vraag, ‘Kun je het haar laten horen en vragen waar het liedje over gaat?’. Zij was toen 3 jaar en na het beluisteren had ze gezegd, ‘It sounds like a wide ocean’. En dat is ook de titel geworden. Soms kan het helpen om iets aan een ander te laten horen om het juiste gevoel te benoemen.”

Gear

“Ik gebruik eigenlijk alleen Maton gitaren en heb twee nieuwe gitaren meegenomen naar Nederland. Mijn soundcheck is vooral het tunen van de gitaar, het moet perfect klinken. Daarbij heb ik ze in verschillende tunings gestemd, om niet onnodig veel tijd te verliezen. De mensen willen me zien spelen en niet, zoals vaak gebeurd, zien stemmen op het podium. Alles moet ook op mijn manier klaar staan. Ik wil zoveel mogelijk spelen en niet met andere dingen bezig zijn. Ik kan eenvoudig unpluggen en inpluggen, en weer spelen! Ik gebruik een Duitse AER pre-amp, die gaat direct de PA in. En een, euh…, zoals ik het noem, Udo Rossner amp. Verder heb ik de klankgat van mijn gitaar gedicht om een optimaal geluid in de zaal te krijgen. En dat is het eigenlijk wel.“

Elektrische gitaar

“Elektrisch spelen? Ja hoor, dat doe ik nog wel. Vorige week heb ik nog gespeeld met Joe Bonamassa en Keb Mo, en een week daarvoor met Steve Vai. Ik vind het best lekker om ook weer elektrisch te spelen eigenlijk. Alleen moet je daar wel een volledige band bij hebben, anders klinkt het zo kaal.”

“In het begin van de jaren ’70 in Australië had ik een band en 16 man in dienst. En ja, ik heb ook met mijn broer Phil gespeeld. Ik gebruikte legio gitaren, en aan het einde van een show deden we dan een nummer a capella. Dat was erg leuk.”

De man begint nog meer te stralen wanneer hij over deze periode praat, over de Tommy Emmanuel Band en de rockband Dragon. Ook speelde hij bij John Farnham en Doug Parkinson. “Misschien dat ik het nog eens ga doen, als ik het allemaal kan betalen. Maar wat we nu doen staat wel dichter bij mij.”

“In die tijd lag de focus vooral op Australie. Als ik weer een band zou beginnen, wil ik het wel beter doen. In 2010 deden mijn broer Phil en ik een 50-anniversery tour. Samen speelden we 50 jaar gitaar. Dat is inmiddels alweer twaalf jaar geleden! Ik heb de band toen naar Europa gehaald. Dat was een fantastische ervaring en ik weet dat het allemaal mogelijk is, maar ik zit nu al helemaal vol voor 2023!”

“Dragon was niet echt mijn band, daar was ik de gitarist. In 1984 ging ik met Dragon op tour, als drummer. Omdat de toetsenist was overleden en de gitarist de band verliet, werd ik gevraagd om de gitarist te vervangen, en dat heb ik toen een tijdje gedaan.”

Nu is hij met Mike Dawes op tournee en komt hij in november naar Carré. Het is zeker de moeite waard om dit duo te gaan bewonderen en/of het album te beluisteren.

Copy-edit: 6-9-2022