“Slow Me Down” werd speciaal geschreven voor het Eén-programma Dagen Zonder Broer van Jeroen Meus. In deze driedelige docureeks volgt Meus in zijn rouwproces het eerste jaar na het overlijden van zijn broer Wim. Hij bezoekt ook lotgenoten en gaat met hen in gesprek.
The Me in You schreef Slow Me Down als een soort eresaluut aan Wim. Ze hadden een gemeenschappelijke passie voor muziek. De band speelde op het huwelijk van Wim, maar ook op zijn afscheidsdienst.
Het nummer groeit muzikaal van ingetogen en intiem uit tot een soort postrocknummer. Opmerkelijk is dat Jeroen Meus enkele noten saxofoon meespeelt op het nummer, oude liefdes roesten niet.
In het nummer wordt er teruggekeken op een onbezorgde jeugd, ‘the days of our golden years… a life with no fears’ door iemand die zich geen blijf meer weet met zichzelf na het verlies: ‘I’m lost everyday, drifting a sea of silence.’
Uiteindelijk biedt het water rust en troost: ‘Seaside, slow me down…’
Upcoming concerts
De pers over het album :“How Does it Feel to be Wrong All The Time”
Humo: ”The Me in You biedt simpelweg een kleur en dimensie meer dan de meeste andere vaderlandse popgroepen”
OOR: “Heerlijk verslaved album voor fijnproevers”
Het Nieuwsblad: ”Duyster-muziek die onder je huid kruipt”
Le Soir: “Elke nummer, elke melodie weet ons te verbazen”
In 2020 bestond The Me in You tien jaar. Dat waren ze zelf vergeten, dus kijken we in hun plaats even achterom. “Forgotten Clothes”, het debuut van The Me in You, verschijnt in 2012 en krijgt heel wat weerklank in de geschreven pers en op de radio. Singles “Girl in Armour” en ”Plastik” staan wekenlang in de Afrekening van Stubru en in A-rotatie bij Radio 1.
De band speelt op Pukkelpop en in de fijnste zalen van Nederland en België: van de AB over Doornroosje en Paradiso tot de Vooruit, MOD en Trix. Op de titelloze tweede plaat en vooral op het in 2018 verschenen “The Music of Stuart Conroy” gaat The Me in You een nieuwe richting uit, met meer oog voor oude analoge klanken. Een sterke DIY-aanpak en een (pseudo)documentaire over de Schot Stuart Conroy levert de groep heel wat lovende reacties op. Humo schrijft over Stuart Conroy: “De plaat glijdt gewichtloos langs muzikale tijdlijnen, met melancholie als brandstof. We horen vage echo’s van Air, Boards Of Canada en Bon Iver… ‘Main Theme’ en ‘Koudijs’ grijpen terug naar de vroegste ambient. In zwanenzang ‘The Morning Light’ piekt de weemoed. Als Conroy echt had bestaan, hadden zijn liedjes niet mooier gered kunnen worden.” **** .
Ook Jeroen Meus blijkt grote fan van de plaat en vraagt The Me in You om de nieuwe begingeneriek te schrijven voor Dagelijkse Kost (seizoen 2019-2020), een uitgelezen kans voor de groep om de Teenage Fanclub en Big Star-duivels nog eens te ontbinden. Vrucht van deze samenwerking is “Out of the Blue”, een kwikzilveren popsong die op 17 november 2019 uitgeroepen wordt tot Catch of the Day bij Stubru.
En dan komt het annus horribilis 2020. Het openbare leven valt stil, het land gaat enkele keren in lockdown en de bubbel van vier wordt de norm. The Me in You blijft niet bij de pakken zitten en kruipt zodra het kan (en mag) de studio in om – samen met ouwe getrouwe producer Gaëtan Vandewoude van Isbells – een vierde album op te nemen. Compromisloos spelplezier en muzikale herbronning blijven ook nu de sleutelingrediënten. De geluiden van alledag, de stilte en de typische klanken bij plaatsen en herinneringen vormen de leidraad voor de nieuwe nummers.
“Highly Overrated”, de kick off single van het nieuwe album “How Does it Feel to be wrong all the time” van The Me In You deed het erg goed op de radio ! Bij Radio 1 haalde de track de top 10 van de Vox lijst. De band speelde enkele opmerkelijk release shows (o.m Het Depot Leuven en Café Café, Hasselt) en in o.m. OOR en HUMO kon je uitstekende album reviews lezen.
