Persbericht, woensdag 2 maart 2022

Het Amsterdamse gezelschap Steve French schrijft rafelige, nonchalante indie rock-anthems rondom de gedachtenspinsels van zanger/gitarist en bandoprichter Cees Paris. Na de opruiende debuutplaat ‘Lightning Tiger Running’ lijkt het stof op de komende langspeler ‘Dogs’ ietwat te zijn neergedaald.

De liedjes voelen kwetsbaar, en toch ergens ook wel bevreemdend, als een serie mistige foto’s uit een wegwerpcamera. Dit keer is er meer ruimte voor het speelse experiment: de dromerige melancholie van opener ‘Absolute Beginnings’ en het duistere ‘European Heaven’ stoeien speels tussen dat prille gevoel van een demo en de meer uitgedachte arrangementen.

Die bevlogenheid en impulsiviteit – als een bliksemschicht razend door de hechte Amsterdamse DIY-scene waar Steve French ook onderdeel van is – komt niet meer zo eenvoudig uit de losse pols. Meer inspanning leidt tot een grilliger, meer uitgediept geluid. “Everything’s easy / everything else is easy after all this trying to think of a word to sing out of key” zingt Paris op een gegeven moment op ‘Country Blues Dilettante’.

Dat gevoel van loslaten gedijt Steve French overigens prima, want de band is toe aan een diepere muzikale ontdekkingstocht: het razend spannende, van vorm veranderende ‘Fruit Machines’ combineert jangle pop, noise en kraut op intrigerende wijze. Het ijzingwekkend mooie ‘Letters From Mom’ (deels geïnspireerd op het album ‘Eureka’ van Jim O’ Rourke) test de wateren van slowcore en barokke pop. ‘Solid Days’ is een razende noise punk-splinterbom die je door de mangel haalt alsof je een normale werkdag in time-lapse snelheid beleeft.

Op ‘Dogs’ keert het grote avontuur van Steve French wat dat betreft meer naar binnen tot een eclectische verzameling muzikale miniatuurtjes. De ziel toont iets meer slijtage, neemt iets meer gas terug om zich onderweg wat grondiger te verwonderen om het onafgemaakte, ondoorgrondelijke en tevergeefse. “I can’t keep myself on the bandwagon,” zingt Paris schouderophalend op ‘Low Hanging Fruit’. Dan maar zelf bergopwaarts richting de eindstreep, op eigen kracht.

FFO: Silver Jews, Sparklehorse, Smog, Pavement, Nap Eyes.

Steve French is:

• Cees Paris – gitaar, vox
• Kilian Kayser – drums, percussie
• Ruben van Weegberg – bas
• Abel Tuinstra – keys, gitaar, trombone, dwarsfluit
• Willem Smit – gitaar