De Vlaamse singer-songwriter Stef Bos weet mensen mijn zijn songs te raken. Het nummer ‘Papa’ is voor velen een gedenkwaardig liedje en ‘Door de Wind’ kreeg een nieuw leven door Miss Montreal.

Live weet Stef Bos dit allemaal nog intenser te maken. Dit keer neemt hij zijn woonkamer mee als decor. Een podium met een stoel, tafel, schilderij, piano en orgel worden verlicht met hier en daar een schemerlamp.

Deze toer staat in het teken van het nieuwe album Kaartenhuis, dat later tijdens deze tour verschijnt. Bos neemt plaats achter de vleugel en dan is het ‘Tijd om Stil te Staan’.  Bos verwelkomt zijn publiek in zijn woning waar hij liedjes maakt. Of beter gezegd, waar de liedjes ontstaan. Ontstaan naar wat er overdag zich afspeelt. Een wandeling of een familiesituatie. Een moment  ‘Opeens Staat Alles Stil’ of wanneer er even wordt teruggekeken in de tijd met ‘Mijn Hoofd Zat In De Weg’. ‘Vertel Mij Wie Ik Vroeger Was’ , ‘Leer Mij’ terugkijkend naar de jonge Bos die dromen had. Dromen die je nog steeds mag hebben wanneer je de 60 bent gepasseerd. Of gewoon teruggaan naar de vrijheid van kind zijn.

Met zijn gasten aan tafel Rob Chrispijn, waar Bos zijn liefde voor de Nederlandse teksten ontdekt. De 80 jarige Chrispijn is tekstschrijver voor Sesamstraat en Klokhuis weet al jarenlang liedjes en verhalen te schrijven.  Zo bezongen Ramses Shaffey, Lisbet List, Heddy Lester, en vooral Herman van Veen  zijn verhalen, waaronder de Leonard Cohen vertaling van’Suzanne’.
Bos weet een mooie versie van ‘Cirkels’ van Van Veen/ Chrispijn te vertolken.  En Rob weet diverse verhalen en teksten voor te dragen. Dit past in deze voorstelling dat vele improvisaties kent met verhalen van toen en nu.

Als tweede gast is Jan Borger aangeschoten. De muzikant van o.a. Elly en Rikkert en producer woont in hetzelfde dorp als Chrispijn. Samen weten ze met Bos een mooi muzikaal trio te vormen, maar ook mooie verhalen te delen.

De verhalen komen allen weer terug in de songs, zoals het schilderij om jezelf vrij te zijn of na een gedicht van Chrispijn over wie je bent het lied ‘Papa’ te spelen. Het wordt extra intens door de verhalen en intieme vertolking achter een piano ondersteund met orgel of gitaar. Verhalen over zijn moeder die niet wordt genoemd in ‘Door de Wind’ of dat je moet genieten van het leven met als motto ‘Het Leven Moet Een Wals Zijn’.

Stichtelijk of niet, het zijn allemaal mooie woorden van een Papa die terugkijkt op het leven en zijn kinderen iets wil meegegeven. Vrijheid van denken en doen, zingen in de bus of op straat, waar het kind weer voor schaamt.

Maar dan ziet de wereld er wel weer van vrolijker uit. Dus beginnen we er vandaag weer met jong te zijn.