De 43-jarige Xavier Rudd is na een stilte van vier jaar terug met zijn tiende album Jan Juc Moon. Vanwege de pandemie heeft de populaire Folk-muzikant en multi-instrumentalist Rudd ook uitgebreid de tijd kunnen nemen om in alle rust aan dit nieuwe album te werken. En die rust betaalt zich uit in een boeiend album dat ruim een uur speeltijd kent.
Maatschappelijk betrokken bij de situatie van de Aboriginals
De afgelopen maanden werden er al enkele singles de ether in geslingerd zoals ‘Stoney Creek’ waar de Australische troubadour met Nederlandse, Ierse, en Aborignal roots er wederom in slaagt een uiterst catchy liedje te schrijven waarbij hij niet veel meer dan een akoestische gitaar gebruikt. Ook ‘Ball And Chain’ (ft. J-MiILLA) is al bekend en op dit nummer met een aanstekelijke reggae-beat horen we toch ook wel weer die maatschappelijke betrokkenheid die Rudd siert. Want Rudd is Down Under erg betrokken bij onderwerpen als mensenrechten en begaan met de situatie van de Aboriginals. Dat horen we ook terug bij de opener van Jan Juc Moon; met het indrukwekkende ‘I Am Eagle’ voelen en horen we zijn verbondenheid met de Aboriginals. Rudd had eerder één hit; mede door een reclamecampagne werd ‘Follow The Sun’ het meest bekende nummer tot op heden.
Muzikaal Omniversum
Rudd wordt wel eens vergeleken met een artiest als Jack Johnson, vooral bij de wat klein gehouden, akoestische liedjes. ‘We Deserve To Dream’ komt langzaam op gang, ‘Dawn To Dusk’ en ‘Angel At War’ zijn akoestische pareltjes maar van de wat rustigere tracks maakt ‘Great Divine’ de meest indruk; piano, percussie, akoestische gitaar en vocale harmonieën drijven dit nummer tot grote hoogte. Maar Rudd weet ook een feestje te bouwen want bij het stuwende ‘Slidin down A Rainbow’ is stilzitten geen optie; een discobeat zorgt voor het ritme en de didgeridoo en het kinderkoor zorgen voor een haast surrealistische muzikaal Omniversum. Maar het werkt wel en het eindresultaat is verbluffend. Verder is een reggae-achtige track als ‘Magic’ een hit-in-de-dop.
De hartslag van zijn jongste zoon
En zo blijft het album van hoog niveau en vormen de dertien tracks een coherent album. De titelsong is het meest persoonlijke nummer; Rudd schreef ‘Jan Juc Moon’ tien jaar geleden al en is niet alleen een verwijzing naar de woonplaats waar hij opgroeide maar het is voor Rudd veel meer want je hoort door het nummer de opgenomen hartslag van zijn jongste zoon Jundi. In een interview vertelde hij hierover: “my one year old, Jundi. I recorded his heartbeat and that runs right through the song so it’s kind of like a full circle. That’s why I called this record Jan Juc Moon”. Voordat het album met ‘Joanna’ wordt afgesloten is er nog de indrukwekkende ballad ‘The Calling’. Het adembenemend mooie Jan Juc Moon is waarschijnlijk het beste album dat Xavier Rudd tot op heden gemaakt heeft en we kijken dan uit naar de komende concerten later dit jaar. Een album voor de jaarlijstjes van 2022. Veel luisterplezier.
