Dit weekend zag het achtste album van de Amerikaanse singer/songwriter Will Stratton het daglicht. Deze Amerikaanse woordkunstenaar die sinds zijn debuut What The Night Said uit 2007 een meer dan respectabele discografie heeft opgebouwd voegt met Points Of Origin weer een nieuw hoofdstuk aan zijn oeuvre toe.
Taalkunstenaar en woordtovenaar
Stratton staat bekend om zijn gave om als geen ander met woorden en tekst te kunnen spelen, naast het feit dat zijn liedjes qua compositie en melodielijnen vrijwel altijd aansprekend zijn. Qua stijl plaatsen we hem er ergens in het spectrum van singer/songwriter en Folk en op dit nieuwe album kiest hij voor een wat sober instrumentarium dat evengoed de plaat toch een warme gloed geeft. De 37-jarige Amerikaan kiest voor Points Of Origin de staat Californië als locatie waar de tien verhalen zich afspelen en dus horen we hem over de beroemde Tioga Pass, de vulkaan Shasta, Wawona, Bakersfield en San Joaquin zingen. In de inner lines lezen we dat dit album fictie is en dat namen van personages, plaatsen en gebeurtenissen het resultaat zijn van de verbeelding en schrijversdrift van Stratton. Goede toevoeging en een feit waar Stratton om bekend staat. Mooi voorbeeld is als hij tijdens ‘Firewatcher’, waarbij de link wordt gelegd met de bestrijding van bosbranden en klimaatverandering, beschrijft hoe oude helikopters zijn omgebouwd van oorlogstuig naar materiaal dat geschikt is om bosbranden te bestrijden. (“And here I am, suspended with the sun careening off Tioga Pass / Calling helicopters retrofitted from their tours in Vietnam / Switching out the napalm and the agent orange for flame retardant bombs”)
Fictieve verhalen
De tien nummers met een speeltijd van bijna veertig minuten vertellen mooie fictieve verhalen en Stratton op gitaar en piano vormen de basis voor Points Of Origin. Vergezeld door een scala van muzikale vrienden roept het album regelmatig het gevoel van de jaren ’70 op en vormt elk nummer een hoofdstuk in dit nieuwe muzikale boek. En zo kan een akoestisch nummer als ‘Jesusita’ afgewisseld worden met het fenomenale ‘Bardo Or Heaven?’, waarschijnlijk het meest georkestreerde nummer op dit album, waaronder een saxofoon en een trombone. Maar je moet het album vooral gaan luisteren en tijd geven om in te dalen. Het verdrietige verhaal van ‘I Found You’, met een mooie tweede stem van Lena Martel en een stemmige saxofoon, zorgt voor een ijzersterke opener en gaandeweg wordt je meegezogen in de stemmige verhalen van Stratton. Bij het opgewekte ‘Temple Bar’ neemt Stratton ons mee in de gelijknamige bar die in East Bay wordt gepositioneerd en waar we de gang naar deze kroeg van enkele locals meekrijgen. Een soort van Cheers maar dan verpakt in een mooi liedje dat door de pedalsteel en strijkers een wat melancholiek karakter meekrijgt.
Oog voor detail
Zo is Points Of Origin een boeiend album van de man die er om bekend staat zijn tijd te nemen voor het schrijven van een album. Piano en gitaren geven het fraaie ‘Delta Breeze’ kleur op de wangen, ‘Red Crossed Star’ is een meanderend Folkpopliedje en bij ‘Centinela’ is het juist het geluid van de pedalsteel die de aandacht trekt. Met ‘Slab City’ noemen we de sfeervolle afsluiter waar de Amerikaan zichzelf op gitaar begeleidt. Points Of Origin is een prachtig album geworden waar Stratton wederom bewijst oog voor details te hebben en op een hele knappe manier weet de liedjes geloofwaardig te laten klinken. Voor zijn beide vorige albums Rosewood Almanac uit 2017 en The Changing Wilderness uit 2021 is Stratton alom bewierookt en daar kunnen we dit nieuwe album aan toevoegen. Wederom een album voor het jaarlijstje van 2025. Veel luisterplezier!
