Wanneer het duo Julien Ehrlich en Max Kakacek uit Chicago hun eerste album presenteerden, was het een mix van experimentele elektropop. Het past in het plaatje van Unknown Mortal Orchestra waar Ehrlich als drummer fungeerde.

Inmiddels is Whitney toe aan hun vierde album. Het duo weet nog steeds een goede mix van elektropop te maken. Het doet denken aan de experimentele pop uit de jaren 80. Met goed gevulde bleepjes en geluide in de mainstream melodielijnen van ‘Black Then’ en ‘Blue’. Met de vervorming in de stem van bijvoorbeeld ‘Self’ en ‘Terminal’ weet het duo verrassend uit de hoek te komen. Al zijn de songs als ‘Memory’ en ‘Real Love’ helder ingezongen. De laid back gitaar popsong ‘Heat Will Beat’ is heerlijk met de samenzang/dub en fluit. Het is even weer wat anders dan de volle keyboard songs.

Whitney weet met Sparks een ingetogen elektro album te produceren. Met pop en droompopsongs is dit album lekker wanneer je iets aan het doen bent. Al kun je je  er ook in verliezen.