Soms is een albumtitel eenvoudig en kent het geen diepere betekenis. ‘12’, de titel van het nieuwe album van de Amerikaanse formatie White Denim is gewoon de verwijzing naar het 12e album van de band. Maar, toevallig of niet, het album kent ook twaalf songs…….
Lockdown-plaat
Bij White Denim draait het om frontman James Petralli, de man uit Austin Texas. Sinds het debuutalbum Workout Holiday uit 2008 kende de band diverse formatiewisselingen en eigenlijk moeten we ‘12’ misschien ook nog wel een “lockdown-album” noemen. Want feitelijk worden in die periode dat de hele wereld op slot zit de zaadjes voor dit nieuwe album gezaaid. Het overlijden van zijn vader en de verhuizing naar het zonnige LA zijn belangrijk maar het is vooral de rol die hij als vader én muzikant aanneemt tijdens de lockdown periode die bepalend is met betrekking tot de benadering van ‘12’. Hij geeft zijn kinderen thuis-onderwijs en komt ook tot het besef dat hij met niemand samen kan spelen omdat fysieke contacten verboden zijn. Contacten met muzikale geestverwanten worden (digitaal) hersteld en nieuwe contacten worden gelegd en dat vormt de creatieve voedingsbodem. Een voorbeeld hiervan is het soulvolle ‘Swimming Door’; hij hoorde een nummer van de uit Chicago afkomstige Finom, nam simpelweg telefonisch contact op en het eindresultaat is de samenwerking op dit krachtige nummer; overigens allemaal op afstand tot stand gekomen.
Hij kiest ook nu niet voor de meest eenvoudige weg
Zelf zegt hij ook over dit album: “I’ve touched every sound that’s on there.” En dat horen we terug op ‘12’, dat anders klinkt dan alle vorige albums. Nu was White Denim al niet een band die we in een bepaald muzikaal hoekje konden stoppen want door de jaren heen hoorden we band vele genres omarmen waarbij soul, funk, punk(rock) en zelfs jazz elementen waren die soms werden aangevuld met Southern Rock. En ook op ‘12’ kunnen we er niet een eenduidig etiket aanhangen dat de lading dekt en daarmee kiest Petralli ook nu niet voor de makkelijke weg. Luister maar eens naar ‘Your Future As God’; een complexe melodielijn als basis, waarbij hij Jazzy elementen laat versmelten met een heus stukje psychedelica. Maar voor het totale plaatje moeten we natuurlijk eerst naar de lichtvoetige opener ’Light On’ waar meteen kennis maken met de relatief nieuwe koers die Petralli heeft gekozen want daar komen die jazzy elementen al meteen duidelijk boven drijven.
Geen “one-genre-classificatie”
Een nummer als ‘Econolinging’ is een fraai staaltje van Folkpop, voorzien van diverse muzikale luikjes, ‘Flash Bare Ass’ is een voorbeeld van moderne songwriting en bij het melancholiek klinkende ‘Hand Out Giving’ wordt het vintage gevoel versterkt en op sommige momenten doet dit nummer terugdenken aan de sound van ELO. Toch vind deze recensent dat we de beste tracks binnen het Soul- en Funkgenre terugvinden op ‘12’. Het funky klinkende ‘Look Good’, met een bijdrage van “Queen of Austin Soul”, Tameca Jones, brengt ons naar de dansvloer. Ook single ‘Second Dimension’, met retro klinkende synths, neemt ons enkele decennia terug in de tijd naar de verlichte dansvloeren en glitterballen aan het plafond. ‘I Still Exist’ is een “silky soul”-schuifelaar en het al eerder vernoemde ‘Swinging Door’ zijn echte pareltjes. Met het rustige, ingetogen ‘Precious Child’ wordt ‘12’ afgesloten; een wat rokerige schuifelaar die kleur krijgt door de blazers en de wat echoënde stem van Petralli waarmee hij weer een nieuw luikje opent. ’12’ is wederom een album dat we niet met een “one-genre-classificatie” kunnen duiden. Door de vermenging van al die verschillende genres is ‘12’ een opwindende plaat geworden en misschien wel één van de meest uitdagende van White Denim. Veel luisterplezier!
