Wallis Bird – Hands
De Ierse singer/songwriter Wallis Bird is terug met haar nieuwe album Hands. De 40- jarige Wallis, die al een kleine tien jaar in Berlijn woont, koos met haar zevende album voor een wat andere benadering, mede ingegeven door de pandemie.
Maatschappelijke betrokkenheid
Voor dit album koos ze voor de samenwerking met producer Philipp Milner wat ook betekende dat de Ierse voor een nieuw geluid koos; meer elektronica, meer drummachines en minder gitaar, het instrument dat zo belangrijk is geweest in haar carrière. Ze opent met het met R&B doorspekte ‘Go’ waar de hand van Milner meteen voelbaar is maar waar Wallis met haar expressieve stem meteen indruk maakt. Vervolgens kijkt ze bij ‘What’s Wrong With Changing?’ achterom en op een zware drumbeat uit ze de nodige kritiek om vervolgens met ‘I Lose Myself Completely’ terug te keren naar de jaren ’80 met de Electropop. Overigens is haar maatschappelijk betrokkenheid een eigenschap die ze altijd heeft gehad en ook bij het Electropop getinte ‘Aquarius’ (“I Want The Right To Live / I Want The Right To Die / I Want To Choose My Choice”) is ze openhartig en ventileert ze haar levensopvattingen. Ook het Clubbeat-achtige ‘F.K.K. (No Pants Dance)’ behoort tot de uptempo nummers op Hands.
Een ongeluk tijdens haar prille jeugd
Hands heeft als “subtitel” Nine And Half Songs For Nine And Half Fingers meegekregen, een directe verwijzing naar een ongeluk uit haar prille jeugd; ze verloor vier vingers waarvan er drie weer aan haar hand gezet konden worden; haar linkerpinkje kon niet gered worden en op de binnenkant van dit album staat een prachtige, tedere foto afgebeeld van haar beide handen. Dat is ook de reden dat zij haar gitaar op een andere manier bespeeld. Natuurlijk vinden we op dit nieuwe album zijn ook een aantal nummers terug die wat rustig zijn; op ‘The Power Of A Word’ is de synergie tussen haar expressieve stem en de rustige synts bijzonder, maar het is toch vooral ‘DreamWriting’ waar Wallis Bird tot grote hoogte stijgt; het met synths omvloeide maar uiterst melodieuze nummer neemt je mee aan één van de fijnste herinneringen.
Alle schroom weg
Toch is die o zo vertrouwde akoestische gitaar niet helemaal uit het oog verloren want bij het mooie en sfeervolle ‘The Dive’ is het toch weer Wallis met haar gitaar. Ook bij het akoestische ‘’I’ll Never Hide My Love Away’ is het Wallis die zichzelf op gitaar begeleidt en klinkt ze ongelofelijk breekbaar. En bij het laatste nummer ‘Pretty Lies’ gooit ze nog even alle schroom van zich af en dit nummer vormt een soort van “grande finale” ; haar verhalende stem, zwaar aangezette synths en de opbouw van het nummer zorgen dat nog één keer alles bij elkaar komt. Op zowel de zwart/wit cover als het bijgevoegde boekje met teksten staan haar handen centraal. Hands is een bijzonder veelzijdig album dat samen met Home uit 2016 tot haar beste werk beschouwd mag worden. Veel luisterplezier.
