De synth pop van Vono is de eerste heruitgave van Volker en Norbert Schultze. De broers behoorden in de jaren 80 tot de stroming van Neue Deutsche Welle. Al wisten ze maar al te goed om een moderne tintje in de sound te produceren.

De heren hadden goed naar de New Wave sound geluisterd en dan heb je hier een Duitse versie van de New Wave a la Human League, Public Image Limited of Talking Heads.

Het album verscheen in 1983 en kent de staccato zanglijnen waarbij de kritiek op de wereld wordt geuit. Met de rockende intro’s van ‘Automaten’  en ‘Bin Ein Jeder Hat Ihn Ger Boy’ hadden dit ook songs van The Cure kunnen zijn geweest. Of meer de synth-sound van ‘Nachtwanderer’ en ‘Wenn Du Mich Kusst’ gaat het Depeche Mode van toen herleven.
Door de wat gedreven en bevelende Duitse zangstijl verliest men het contact met het grote publiek. Daar waar later Trio, DAF en Nena wel de aansluiting kreeg door de songs meer in te zingen. Maar het is een tijdsbeeld waarin dit zo gebracht werd.

Ondanks de goede composities van ‘Hurra’ en ‘Geniess den Morgen’ haken we ook nu in deze tijd af op de zangstijl.

Maar in de kern was dit zeker niet een slechte plaat.