Treat – The Endgame

De Zweedse band Treat bestaat al sinds begin jaren 80. De band uit Stockholm speelde als supportact voor Queen en klom tot een middel act op de Monsters of Rock festivals. Met Europe als hitsensatie voor de Zweedse rock profiteerde Treat hier van. Toch wist de band prima albums te brengen waaronder ‘The Pleasure Principle’, ‘Dreamhunter’ en ‘Organized Crime’. Na een stop van 1991 start de band in 2006  en met het album Coup de Grace werd er weer een plaat uitgebracht. Inmiddels zijn we 12 jaar verder en is The Endgame een prima rockalbum.

Met ‘Freudian Slip’ opent de band het album sterk en horen we de psychologie in de ‘Sinbiosis’ tereug. Het album is vooral powerful in de gitaren. Geen overkill maar goed in de drive en riffs met de toetsen als ondersteunende factor.  Het pakkende poprock nummer ‘Home of The Brave’ is heerlijk al is het wat 90’s en het ‘Both Ends Burning’ brengt even de knuffelrock ballad sound terug. Akoestische gitaren met een mainstream rocksound dat met een drum en bas de basis voert. Het is het voorproefje van ‘My Parade’ dat als semi ballade de lampjes tijdens een show moet laten schijnen. Het na na na gehalte moet de meezingers op de hand krijgen. Beetje voor de handliggend, maar een lekker akoestisch gitaarwerkje maakt het nummer pakkend. Het tweede deel van het album kent sterkere songs als ‘Jesus From Hollywood’, het uptempo nummer ‘Caroline Reaper’ en de pianoballad ‘Magic’.  Daar waar je meestal de sterkte van het album in het eerste deel vindt, is het hier juist de attentie om het album tot aan het einde te beluisteren. Daar vind je het juweeltje ‘To The End of Love’.

Hoewel de band al jarenlang meegaat, is dit wel een van hun betere albums!