De Amerikaanse gitarist en zanger Tony Joe White was een van de bekendste blues gitaristen. In oktober is het alweer 4 jaar geleden dat deze legendarische man overleed. Daarom is het mooi om te zien dat de muziek van deze man nog steeds levend is. Het eerste album White Black and Blue uit 1969, met zijn bekende Polk Salad Annie song ging de hele wereld over.

De man kreeg bij Polydor de ruimte tot dat hij in de jaren 90 door het label werd bedankt voor zijn diensten. In 2001 bracht hij zijn eerste album uit op zijn Swamp records. Het was de start van een nieuw begin dat goed uitpakte.

Het album kende weer een puur blues sound dat alleen White weet te produceren. Songs als Going ‘Back To Bed en het bekendere ‘Ice Cream Man’ zijn songs die blues liefhebbers graag leren om te spelen op hun eigen gitaar.

Het ingetogen gitaarspel sluit naadloos aan bij zijn ingetogen stem die de songs met mooie verhalen verbind. De verhalen van ‘Down By The Border’ met het heerlijk akoestische gitaarspel en het mooi melancholische ‘Drifter’ behoren wel tot de juweeltjes van dit album. Al tikkend met zijn voet, geeft de man het ritme aan en weet White je te binden aan de sound dat hij maakt. Het gitaarwerk laat je leiden in de klanken die hij in de melodielijnen tussen de basis door laat klinken. Soms met een mondharmonica alsof ‘More To This Than That’ door een cowboy ergens in de warme Death Valley in een saloon wordt gespeeld.

Dat is de kracht van Tony Joe White, de kracht om je mee te nemen in de wereld waarin hij speelt en jou een beeld in je hoofd te geven die aansluit bij de zijne. Al is het album op Recordstore Day wederom in de release geweest, is het mooi dat dit weer op vinyl verkrijgbaar is.