Met een tussenpauze van tien jaar duurt de carrière van The Yearlings nu reeds een kwart eeuw. De Utrechtse formatie vierde de albumrelease van hun vierde album After All The Party Years afgelopen weekend in een uitverkocht Ekko, uiteraard in hun eigen stadje.
Knipoog naar The Eagles
Vanaf de eerste noot hoor je dat deze productie met zorg tot stand kwam en dat we hier met een aantal ras muzikanten te maken hebben die hun sporen hebben verdiend. De verweven Americana met een nodige dosis rock en snarenspel en de vocale harmonieën maken de songs af. Niels Goudswaard (vocalen, akoestische gitaren e.a.), Olaf Koeneman (vocalen, gitaren e.a.), Bertram Mourits op slidegitaar, bassist Herman Gaaff en drummer Léon Geuyen vormen deze toch wel bijzondere band die in Martijn Vink nog een extra man op gitaar op een aantal tracks toevoegt. Dat snarenspel komt in de opener ‘Medicine Ball’ meteen ijzersterk naar voren met stevig gitaarspel en een lapsteel die voor de afleiding zorgt. Vervolgens is er het meer uitgebalanceerde ‘Blistering Clouds’ waar we Goudswaard op een mondharmonica horen en waar de meerstemmigheid als troef wordt uitgespeeld waardoor het nummer absoluut een knipoog naar The Eagles maken.
Dromerig maar ook stevig rockend
Niets op After All The Party Years doet ons vermoeden dat we hier met een Nederlandse formatie te maken hebben of je moet iets in het bijgevoegde boekje met o.a. songteksten kunnen herleiden. Als we deze plaat blind en zonder referentie zouden luisteren zouden we het omschrijven als een nog niet ontdekte band die zo maar Nashville als Homebase zou kunnen hebben. Het album wordt vervolgd met de wat dromerige en melancholiek klinkende single ‘At My Table’ zonder aan de kernwaarden van de band te tornen. ‘Live With Laughter’ en ‘Your Silhouette‘ komen beiden, mede door het fraaie gitaarwerk, in aanmerking voor de nominatie van prijsnummer van het album en zo krijgt dit vierde album gaandeweg steeds meer cachet. Het rockende ‘End Game’ doet wat denken aan Band Of Horses en het boeiende ‘Walking Somewhere’ zet ons aan het denken. De band laat zich nergens verleiden om een echte ballad op te nemen en ze sluiten het album af met het midtempo ‘Torn Bags of Asian Takeout’ waar ze de gitaren nog één keer echt laten spreken. Als er iemand in ons kleine polderlandje van mening is dat er hier geen goede Americana muziek maakt moet men dit nieuwe album van The Yearlings maar eens luisteren want After All The Party Years bewijst het tegenovergestelde. Laten we hopen dat een vervolg niet weer zes jaar op zich laat wachten. Veel luisterplezier!
