Als je The Veils noemt bedoelen we zonder iemand tekort te doen natuurlijk singer/songwriter Finn Andrews. Na een relatief lange afwezigheid van zeven jaar is The Veils terug met hun nieuwe album ….And Out Of The Void Came Love.
Een adempauze van zeven jaar
Ook een artiest is maar een mens en op enig moment is het glas half vol of half leeg. De geboren Nieuw Zeelander Finn keerde na de Total Depravity-tour, genoemd naar het gelijknamige album uit 2016, terug naar zijn geboorteland. Daar ontmoette hij de liefde van zijn leven, trouwde en werd vader. In de tussentijd was er nog een soloalbum dat op lovende kritieken kon rekenen maar er was natuurlijk ook zoiets als Covid en persoonlijk leed en ongemak in de vorm van een gebroken pols. Vorig jaar was daar in de vorm van een 25 demo’s die Finn de wereld instuurde ineens weer een teken van leven maar uiteindelijk blijkt dat slechts een handvol het tot dit nieuwe album gehaald hebben. De man had naar eigen zeggen ongekend veel nieuw materiaal geschreven maar met een tracklist van 15 nummers en een speeltijd van bijna een uur moeten we ons met ….And Out Of The Void Came Love toch wel gelukkig prijzen.
De appel valt niet ver van de boom
De opener ‘Time’ (Тіmе іѕ gооd іntеntіоnѕ / Тіmе іѕ gеttіng nоthіng dоnе / Тіmе іѕ whаt уоu’rе lеft wіth / Whеn аll thе rеѕt іѕ gоne) is meteen raak met een thema dat ons allemaal aangaat. Het fenomeen “tijd” is universeel, ongrijpbaar, ontelbaar keer bezongen en van alle dag. Meteen is daar die donkere, ietwat melancholische en filosofisch klinkende stem van Finn die ook herinneringen aan een Cohen of Nick Cave kan oproepen. Na deze eerste overpeinzing (er volgen er nog meer) schroeft Finn het tempo wat op met het wat rijker georkestreerde ‘No Limit Of Stars’ dat qua sound aan het geluid van het album Avalon van Roxy Music doet denken. Vervolgens haalt Finn met het persoonlijke en wat donkere ‘Undertow’ herinneringen op aan zijn vader Barry Andrews (Shriekback en XTC) want qua talent voor het schrijven van liedjes valt de appel niet ver van de boom. En zo weet Finn meteen je aandacht te trekken met deze openingssongs.
Van “rockerig” naar “troubadour”
De nummers op dit nieuwe album zijn heel divers maar hebben door de bank genomen wel een wat zwaarder en melancholisch karakter. Overigens is dat niet heel vreemd als we ook eerder werk beluisteren. Vet aangezette gitaren tillen ‘BullFighter’ omhoog, ‘Epoch’ is een rockerige knaller terwijl op een nummer als ‘The World Of Invisible Things naast de stem van Finn juist de synths bepalend zijn. Maar zoals gezegd is Finn veelzijdig en dus komen we ook hele mooie, melodieuze composities tegen met uitermate sfeervolle arrangementen. Eén van de hoogtepunten is bijvoorbeeld ‘Rings Of Saturn’ dat als een pianoballad begint en prachtig wordt uitgebouwd met strijkers en achtergrondzang. Andere pareltjes zijn ‘Made Form Love With Far To Go’ en ‘The Pearl (Part II) , waarbij Finn juist de akoestische gitaar gebruikt om een vernislaagje aan te brengen. Met ‘Between The Ocean And The Storm’ presenteert Finn zich vervolgens als een echte verhalenverteller en met afsluiter ‘Cradle Song’ noemen het meest persoonlijke nummer. De vader van Finn schreef het nummer voor hem en nu zingt hij dit prachtig liedje (“I remember your face / As you cried for the first time / The cold air of the world / And the fierce light of day / And the cruеl separation”) voor zijn dochtertje. Met ….And Out Of The Void Came Love zijn The Veils definitief terug en laten we hopen dat we niet weer zeven jaar voor nieuw werk moeten wachten. Veel luisterplezier!
