De Ierse band The Script kent een bewogen periode. Vorig jaar overleed gitarist Mark Sheehan na een kort ziekbed. Het brengt de band even tot een herzien van de muzikale invulling. Dit jaar horen we de nieuwe sound van The Script, al is het ook wel weer vertrouwd.

Mark groeide op met zanger Danny O Donoghe. De heren beleven successen emt The Man Who Cant Be More en de albums Science and Faith en 3 weer een enorm succes met de singles Nothing, For The First TIme en Hall of Fame.

Nu is Satellites meer een album waar de toetsen een belangrijke invulling aan de songs geeft. Gone, At Your Feet en de herkenbare popsong melodie van The Script in Inside Out is weer mooi. Het album kent natuurlijk qua teksten een emotioneel eerbetoon aan de gitarist. Met onderliggende teksten of direct met Unsaid en Before You Go.
De intieme songs als  Promises zijn weer mooi ingezongen en met de drama in de stem van de zanger komt het nog intenser over.

Toch is het album van 35 minuten na 5 jaar wel een album dat minimaal aan de tijd is. Het maakt dat de album dezelfde soort songs kent en krijg het idee dat de meest intieme songs niet met dit album zijn meegenomen omdat het wellicht te zwaar ligt. Toch zou het mooi zijn geweest om meer de sfeer van de band in deze tijd terug te laten komen. Het had het album en de band meer leven en eerlijkheid gegeven dan een succes hit band te zijn.

The Script zal in december in Ziggo hun kunsten vertonen.