De Amerikaanse Pixies zijn inmiddels een inspiratiebron voor vele indie rock acts van nu. Hun legendarische albums van het begin waren een doorbraak in de muziek. Dit weet Frank Black nog steeds toe te passen. Tegenwoordig zonder bassiste Kim Deal maar met voormalige Band of Skulls bassiste en zangeres Emma Richardson.

Het geluid van nu schuift aan bij het geluid van toen. Alleen weet de band nu meer een vorm te kiezen dat wat rustiger klinkt. De verhaallijnen zijn goed te volgen en zijn wat vriendelijker van aard dan in het verleden. Wanneer we het ‘Mercy Me’ beluisteren is er voldoende rust in de band gekomen. Het klinkt vanaf de eerste klanken van het album al aangenaam vriendelijk. Het ‘Primrose’ introduceert het album ontspannen en met ‘You’re So Impatient’ weet de band dit rustig te brengen. The Pixies klinken als een mainstream rock band. Het nummer ‘Chicken’ is een heerlijk nummer dat de band ruimte en rust geeft. Daar waar Doggerel nog een tussenfase lijkt te zijn om en brug te maken naar een nieuwe stijl is dat met dit album beklonken. En waarom ook niet. The Pixies staan nog steeds op de festivals in het licht te spelen , terwijl men meer gebracht hebben dat menig headliner van nu. Dat mag best eens veranderen en zou het mooi zijn dat The Pixies een headliner is van de grote festivals van Eurpoa. Daar zijn de songs als ‘Hypnotised’, ‘Motoroller’ en ‘Johnny Good Man’ prima songs voor.

The Pixies weten met dit Zombie album een commercieel tintje in de songs te stoppen en hopelijk zien we hen als headliner bij bijvoorbeeld Down the Rabbit Hole .