Het Nederlandse duo The Lasses, bestaande uit Sophie Janna en Margot Merah, heeft nationaal maar ook zeker internationaal hun sporen verdiend met hun Folkmuziek. Met Near Far is er dan eindelijk een opvolger van Undone uit 2019 en kiest het duo voor een wat traditionelere setlist.

Traditionele Schotse Folk

Op Near Far staat Schotland centraal want de beide dames hebben voor dit prachtige, soms ongenaakbare land, een warm plekje in hun hart gereserveerd. De twaalf nummers op dit nieuwe album schuren dicht tegen de traditionele folk aan waarbij er veel, heel veel aandacht wordt besteed aan het instrumentarium, ondanks het sobere karakter. Natuurlijk zijn de stemmen van Margot en Sophie hun belangrijkste instrument maar we horen ze ook terug op de shrutibox, de ukelele, de bodhrán en akoestische gitaar. Verder is er voor de alleskunner Janos Koolen een belangrijke rol weggelegd als sessiemuzikant én producent.

Subtiel en sober

Ook het artwork is altijd goed verzorgd en dat is bij Near Far niet anders. Bij elk van de songteksten staat ook een inhoudelijk stukje weergegeven met achtergrondinformatie. Ze openen met een olijke, a capella uitvoering van Ewan MacColl’s ‘Fisher Lassies’ en daarna kiest het duo met ‘Lang Road Doon’ voor een nummer in het Schots. Het instrumentarium hier is schaars, een kenmerk dat we door het hele album terug horen. Verfijnd, subtiel maar sober waarbij vooral de stemmen van Margot en Sophie alle aandacht krijgen. Met de nodige creativiteit weten ze het “stokoude” gedicht ‘The Farewell’ naar een akoestisch nummer te vertalen. ‘Rivers Run’ (Karine Polwart) is fraai en natuurlijk mogen old traditionals niet ontbreken zoals Mingulay’, ‘Jock o’ Hazeldean’ en de ‘Skye Boat Song’.

A capella

Dat de stemmen van Sophie en Margot mooi bij elkaar kleuren weten we inmiddels. Dat ze zich af en toe laten verleiden tot een a capella versie is ook helemaal niet erg, iets wat ze na de opener nog maar eens herhalen bij ‘Star of the Bar’ en bij de traditionele afsluiter ‘May Or May Never’. Met Janos op banjo neigt ‘Lads Among Heather’ een beetje naar Amerikaanse bluegrass maar het is toch echt een ode aan Schotland (“Now England can boast for the sweet-scented rose / And Ireland can boast for the shamrock she grows / But gi’ me the land, where the clear water flows / And the mountains are covered with heather”). Near Far is een uitstekend stukje vakwerk binnen het Folkgenre. Vanwege hun interpretaties van “Old Traditionals” misschien niet voor iedereen even toegankelijk maar muzikaal klopt het allemaal. Veel luisterplezier!