The Jazz Butcher – The Highest In The Land
In oktober vorig jaar was daar toch onverwacht het bericht dat Pat Fish was overleden; de eigenzinnige singer/songwriter en gitarist die we vooral kennen van zijn rol binnen The Jazz Butcher. Eerder dat jaar had de Brit samen met muzikale vriend Max Eder en een aantal andere lokale muzikanten een nieuwe plaat opgenomen die nu dus postuum is uitgebracht door Tapete Records en de titel The Highest In The Land heeft meegekregen.
Romantiek en elegantie
Pat Fish is 63 jaar geworden en heeft een heel muzikaal leven achter zich; zonder een totale biografie te schrijven toch even de opmerking dat hij naast zijn rol binnen The Jazz Butcher ook muziek uitbracht met Sumosonic en Wilson. Fish leed ook aan die vreselijke ziekte die we allemaal kennen maar overleed uiteindelijk aan een hartinfarct. Politiek bevlogen, kritisch en vanwege alle perikelen omtrent de Brexit meer Europeaan dan Brit. Op dit laatste album vinden we een mix van stijlen, iets waar Fish om bekend staat. Meest bijzondere track is het instrumentale ‘Amalfi Coast May 1963’ dat precies klinkt zoals de titel aangeeft; het zou niet misstaan in een romantische soundtrack uit de jaren ’60. Het album opent met de rokerige shuffle ‘Melanie Hargeaves’ Father’s Jaguar’, die zo maar uit de jaren ’20 zou kunnen komen met een hoofdrol voor Simon Taylor op trompet. Die verschillende tijdsgeesten lopen als een rode draad door dit album want ook het soepele ‘Sea Madness’ heeft een wat nostalgisch karakter en natuurlijk vinden we enkele mooie romantische ballads terug; op ‘Never Give Up’ klinkt Fish haast teder en afsluiter ‘Goodnight Sweetheart’ loopt over van elegantie.
Persoonlijk
Maar zoals gezegd is Fish omringd door zijn muzikale vrienden op dreef en horen we een blend van stijlen zoals Blues, Rockabilly, Rock en natuurlijk wat Jazz. En gaandeweg kunnen we niet anders dan de conclusie trekken dat we naar een in-en-in Brits album luisteren, mede door de tongval en de uitspraak van Fish. ‘Running On Fumes’ draagt het Country “British Style” signatuur, de mooie titelsong herbergt onmiskenbaar Blues-invloeden en ‘Sebastian’s Medication’ is een stukje onvervalste Rockabilly met een scherpzinnige Fish. Maar met ‘Time’ noemen we waarschijnlijk toch het mooiste nummer; Fish wist dat hij ziek was en we horen een stukje realiteitszin als we hem horen zingen: “My hair’s all wrong / My time ain’t long / Fishy go to heaven, get along, get along”. Hij wist het tijdens de opnames niet maar The Highest In The Land is het laatste dat we van karakteristieke Brit zullen horen. Hoe passend is dan ook de albumcover; een mooie zwart-wit foto met Fish die al rokend een nonchalante blik de wereld in werpt. Negen nummers die erg toegankelijk zijn en waarbij we de romantisch ingestelde Brit in topvorm horen. Veel luisterplezier.
