Een jubileum vieren met de release van een nieuw studioalbum. Dat is precies wat de Amerikaanse rockformatie The Hold Steady doet om hun twintig jarig bestaan te vieren. The Price Of Progress is de titel van het nieuwe album en frontman Craig Finn neemt ons op zijn eigen wijze weer mee in de verhalen over fictieve personages met hun eigen karakters.
Fictieve personages vervullen vaak de hoofdrol
De band bestaat sinds 2003 en bracht in 2004 hun debuutalbum Almost Killed Me uit. Hun mix van Rock, Indie en wat Punk hebben ze in twee decennia uitgebouwd en The Hold Steady is een vaste waarde geworden. De band uit New York opent met de wat filmisch aandoende opener ‘Grand junction; een strakke ritmesessie en fraaie gitaarriffs zorgen voor het fundament en de synths en die o zo karakteristieke stem van frontman Craig Finn doet de rest. Na deze wat onwennige opener is daar de verhalende Finn op de stevige rocker ‘Sideways Skull’ en zijn we weer terug bij de sound waar de band naam en faam mee maakte. De “break” halverwege alsmede het achtergrondkoortje is dan weer die verrassing waar je altijd alert voor moet zijn. Finn staat bekend voor zijn schrijverskwaliteiten die vaak onnavolgbaar zijn en over fictieve personen gaan die heel makkelijk wel kunnen bestaan. Ook bij het fijne ‘Carlos Is Crying” (“Carlos had been distant since his sister went to Denver with that d**head / The dude claimed he was a carpenter but no one ever saw him pound a nail”) neemt Finn ons mee naar een fictief karakter, dit keer Carlos.
Blazers en strijkers
De onlangs uitgebrachte single ‘Understudies’ kent een wat theatraal begin maar gaandeweg wordt dit nummer toch wel laagje voor laagje opgebouwd tot één van de beste tracks van dit nieuwe album waarbij de strijkers nog voor wat extra dramatiek zorgen. Ook ‘Sixers’ is ijzersterk en bij het meer dan dynamische ‘The Birdwatchers’ wordt naast de al eerder genoemde strijkers nog een troef toegevoegd: een blazerssectie. Met al die toegevoegde elementen, tempowisselingen en de kwaliteiten waarover The Hold Steady als rockformatie beschikken is dit hét prijsnummer. ‘Perdido’ luistert makkelijk weg met fraai gitaarspel van leadgitarist Tad Kubler, ‘City At Eleven’ kent een hele fijne groove en ‘Distortions Of Faith’ is een fraaie ballad waarbij Finn wederom zijn tekst in een verhalende vorm naar ons toe doet komen. Met de meer dan rockende afsluiter ‘Flyover Halftime’ keert de band terug naar de sound van hun beginperiode en deze track leent zich als geen ander om in een uitverkocht stadion de show te openen. The Price Of Progress is een echt album van The Hold Steady geworden, maar toch weet de zesmansformatie weer nieuwe elementen toe te voegen zoals strijkers en blazers. Kortom, een meer dan logisch album met vertrouwde elementen maar toch met verrassende wendingen en een geslaagd jubileumalbum. Veel luisterplezier!
