De Engelse band the Cure wist in de jaren 80 een brug te bouwen tussen de maatschappelijke onrust van de punk en het moderne doomdenken van die tijd. Het werd in de jaren 80 the Vampire sound of Gothic rock genoemd.
Het opgestoken haar dat alle kanten op ging en de zwarte kleding waren hier de uitingen van. Nu weet The Cure al bijna 50 jaar te overleven en is de inmiddels 65 jarige Robert Smith een iconisch persoon die deze periode verbeeld.
Met songs als ‘A Forest’, ‘The Catepillar’ en ‘Boys Don’t Cry’ veroverden ze de wereld. Het recente album 4:13 dateert alweer ui 2008 en is de verrassing daar met hun 14de album Songs of A Lost World.
Daar waar hun tijdgenoten Tears for Fears met Songs for A Nervous Planet komen kent de titel van dit album dezelfde strekking.
De band klinkt nog even strak als 50 jaar geleden. De stem van Smith is nog altijd in tact al is zijn zangstijl wat anders dan de acts als Depeche Mode, OMD en TfF uit die tijd.
DEnvy of None are busy in the studio finishing off their next album and the follow up to 2022’s self-titled debut, expected in Spring 2025
Met een herkenbaar dreampop geluid start het album met ‘Alone’ een mooi intro om ook hun shows mee te beginnen. De logge sound en gierende gitaren die de klanken door de songs slepen in ‘And Nothing Is Forever’, ‘I Can Never Say Goodbye’ en ‘Warsong’ zijn mooi herkenbare Cure songs.
Al zijn ‘A Fragile Thing’ , All I Ever Am’ en het uptempo rockende ‘Drone-Nodrone’ zijn de songs die het album wat fleur geven.
Toepasselijk sluit de band met het ‘Endsong’ dit album af.
Nu nog een tour met een live album in 2025 dan zit het er denk ik wel op. De klok is rond om in 1975 te beginnen en in 2025 te eindigen.
1 november was hun eerste show weer na lange tijd. Met integraal dit album, hits & vintage songs, Seventeens Seconds 45th anniversary, en de hits in de toegiften kwamen er 31 songs voorbij! Dus laat de festivals nu maar hun hoofdact gaan presenteren; The Cure!
