Het Engels duo Tears for Fears wist in de jaren 80 hits te scoren. Hun comeback album  Tipping Point uit 2022 was al een beladen album. Roland Orzabels vrouw overleed en deed de band met Kurt Smith weer herenigen.

Het resultaat was een tour en met de creatieve invloed en de kijk op deze wereld bracht dit een mooie titel van een album mee. Een live album met 4 extra studiosongs. Hier begint het album dan ook mee. De luchtige sound van het openingsnummer staat haaks op de inhoud van ‘Say Goodbye To Mum and Dad’. Met ‘The Girl That I Call Home’ weet het duo een hit te scoren in de deze huidiige tijd.

Het is dan ook een mooi luisterliedje dat past in de 90 sound van toen. Hierdoor is de band wellicht ook weer onder de aandacht. Het is allemaal even pakkend als toen en dat wordt nu ontdekt door een nieuwe generatie. Met ‘Emily Said’ en ‘Astronaut’ weet men de gevoelige snaar nog steeds goed te vinden. De tand des tijds weet men goed te doorstaan.

Het live album deel kent natuurlijk de classic hits van toen. Nog even fijn om naar te luisteren zoals het ‘Everybody Wants to Rule The World’, ‘Sowing the Seeds of Love’ en het ruim 8 minuten durende ‘Head Over Heels’ aan het eind van het album.
Met ‘Secret World’ wordt het Let ‘em In van Paul McCartney even aangehaald en het ‘Mad World’ word in ere hersteld.
Voor de zangpartijen van ‘Suffering Children’ en ‘Woman in Chains’ zijn de zangeressen naar voregen geschoven en wordt het jazzy ‘Badman’s Song’ uitgesponnen tot ruim 10 minuten. Al maken de hits ‘Head over Heels’, ‘Change’ en ‘Shout’ dit weer goed.

Of het nu het sentiment is of voor de kinderen van het sentiment een nieuwe ontluiking. Het is weer fijn om even te kunnen genieten van de songs van Tears For Fear.