De Belgische singer/songwriter Tamino is met zijn vierde album Every Dawn’s A Mountain terug na een relatief korte stilte.
Een filmisch karakter
De Belg met Egyptische roots heeft in zijn relatief jonge leven al een heel nomadenbestaan achter zich. Tijdens zijn studie aan het conservatorium in Amsterdam woonde hij een tijdje in onze hoofdstad om zich via Antwerpen te vestigen in New York waar het merendeel van de tien songs zijn geschreven. Zelf zegt hij dat deze nieuwe plaat, die is opgenomen in diverse studio’s, misschien wel de meest harmonieuze plaat is die hij tot nu toe heeft gemaakt. De tien nummers hebben regelmatig een filmisch karakter en voelen ondanks het sobere karakter toch intens aan. Het door Tamino gekozen instrumentarium, waaronder zijn geliefde gitaarinstrument de ‘oud’ (je spreekt het uit als “oed”), en zijn prachtige stem vormen hiervoor de basis.
De ‘oud’ als leadinstrument
Tamino weet wat hij wil en met het akoestische ‘My Heroine’ geeft hij de richting van deze nieuwe plaat aan. De oud mag dan een wat Oosterse gloed afstralen maar qua stemgeluid ontkomen we er niet aan om de naam van Jeff Buckley als vergelijking te noemen. Het nummer gaat gevoelsmatig naadloos over in de single ‘Babylon’ met een knipoog naar de ooit zo belangrijke stad (“Babylon, day comes the vultures devour you / Baring the rot in your gardens / And I’ll be coating my treasures in fire”). Het nummer is iets rijker gearrangeerd met strijkers en vormt feitelijk de volgende trede op dit album waarbij gaandeweg Tamino laat horen waartoe hij vocaal in staat is. Ook de melancholische titeltrack over verlies en rouw is grotendeels akoestisch met een doorleefd klinkende Tamino. Na dit zeer ingetogen eerste deel van het album breekt met ‘Sanpaku’ de zon als het ware door en krijgt het album wat vaart waardoor we als luisteraar weer op ons qui-vive zijn. Hier wordt de oud zelfs als leadinstrument gebruikt door de 28-jarige Tamino-Amir Moharam Fouad.
Dramatiek en melancholie
‘Sanctuary’ is het prachtige melodieuze duet dat Tamino met de in Japan geboren Amerikaanse singer-songwriter Mitski zingt en absoluut één van de hoogtepunten van dit nieuwe album is. Zo bouwt de Belg het album vakkundig op en door het verschuiven van elementen en aanbrengen van nuances en blijft Every Dawn’s A Mountain boeiend. ‘Raven’, het nummer waar de Oosterse invloeden van zijn roots het meest voelbaar zijn, is zelfs spannend te noemen en met ‘Elegy’ noemen we het meest georkestreerde nummer waarbij de strijkers voor een mooie gelaagdheid zorgen. Ook bij het bijna zeven minuten durende en soms wat dreigend klinkende ‘Dissolve’ speelt de oud een belangrijke rol maar horen we ook diffuus klinkende drones en gebruikt Tamino zijn stem als instrument. Het met dramatiek doorspekte ‘Amsterdam’ is de afsluiter waarmee hij nog één keer reflecteert op zijn tijd in die bijzondere stad (“Amsterdam is happy to see me / She greets me with a pinch of misery”). De aankondiging van een aankomende trein op de achtergrond is wel een aardig details. Every Dawn’s A Mountain wordt bij elke luisterbeurt beter. De bijzondere stem van Tamino in combinatie met de melancholische arrangementen en het gebruik van zo’n typisch instrument als de oud zorgen voor een authentiek geluid. Een volgende knappe stap in zijn toch al wel indrukwekkende carrière. Veel luisterplezier!
