Ondanks dat ze nog geen echt grote hits hebben gehad is de band ongekend populair met inmiddels meer dan 14 miljard streams. We hebben het over de Texaanse formatie Surfaces, bestaande uit Forrest Frank en Colin Padalecki dat met ‘Sunday Best’ uit 2019 hun grootste hit noteerde. Onlangs kwam hun vijfde album Hidden Youth uit.
Teruggetrokken in de woestijn rondom Joshua Tree
In 2017 was daar hun debuutalbum Surf en met Hidden Youth leveren ze alweer hun vijfde album af. Ze openen met het korte, sfeervolle ‘Into The Desert’; met “real-life” opnames uit de woestijn rondom Joshua Tree worden we als het ware meegezogen in hun verhaal. We horen wat geschuifel door zand en een schreeuw van een wolf in de verte en dat wordt vermengd met akoestisch gitaarspel en wat geneurie. En dat is precies de touch die Surfaces ons mee wil geven in hun dromerige Electropop; de heren huurden een huis voor twee weken waarin ze ideeën uitwerkten die ze tijdens hun laatste tour hadden opgedaan. “The music we grew up on is what inspired this album that we’ve always wanted to make but weren’t able to until now. No samples, no loops – just us, our instruments, and the overall energy of being secluded in the desert”. Vervolgens is daar met ‘Golden Hour’ een subtiel nummer dat toch voor de nodige vaart zorgt en ‘It Only Takes Two’ heeft een zeer fijne funky touch met een refrein dat je niet meer uit je hoofd krijgt.
Fijne dromerige Electropop
De al eerder uitgebrachte groovy hitsingle ‘I Can’t Help But Feel’, met tot nu toe meer dan 140 miljoen streams, mag natuurlijk niet ontbreken. En in alles hoor je dat de heren Frank en Padalecki op dit nieuwe album Hidden Yourh op zoek zijn naar een ander, wat meer avontuurlijk geluid waarbij ze zich ook hebben laten inspireren door een band als Tame Impala. Of het nu gaat om het uitermate lome ‘Falling’, het dansbare ‘What’s Been On Your Mind?’ of het catchy liefdesliedje ‘Brand New’, alles krijgt een wat ondefinieerbaar ongedwongen karakter mee. ‘Rolling Stone’ is dan toch weer verrassend en kent meer laagjes dan we denken, ‘Open Water’ is melancholisch en ‘Champagne’ schuurt hier en daar tegen reggea en hiphop aan. En zo kun je na bijna drie kwartier speeltijd niet anders concluderen dat deze plaat vol dromerige en dansbare Electropop voor een aangename verlenging van de toch al mooie zomer gaat zorgen. Veel luisterplezier.
