De Amerikaanse singer/songwriter én gitariste Sunny War is terug met nieuwe werk; haar laatste album Anarchist Gospel zag deze week het daglicht en wellicht weet ze met dit soms persoonlijke album haar demonen definitief achter zich te laten. Ze omschrijft het zelf als volgt: “I feel like there are two sides of me / one of them is very self-destructive, and the other is trying to work with that other half to keep things balance”.
Bewogen jeugd
Woonachtig in Nashville, de stad waar ze ook geboren werd, lacht het leven haar eindelijk weer toe. Al op vroeg leeftijd verhuisde ze naar LA en had ze een voorliefde voor hardrock en haar eerste eigen stappen in de muziekscene waren in een punkband. Ze kent een bewogen jeugd met overmatig drank- en drugsgebruik, wat uiteindelijk tot verslaafdheid leidt. Ze voorziet in haar levensonderhoud door muziek te spelen op Venice Beach en uiteindelijk krabbelt ze toch op. In 2021 weet ze ons al wel te verrassen met haar album Simple Syrup waar we kennis maken met mooi gitaarspel, een fijne stem en een aangename blend van Rootsmuziek. Ondanks het feit dat Sunny alweer jaren clean is bleef het ongeluk haar achtervolgen; haar relatie liep stuk en tot overmaat was daar Covid. Toen de mogelijkheid zich voordeed keerde ze terug naar haar geboorteplaats Nashville met in haar koffer een aantal demo’s over een gebroken hart maar ook zeker over hoop.
Subtiele mix van genres
Het is nog steeds niet helemaal duidelijk hoeveel albums Sunny inmiddels uitbracht. De albumtitel van dit nieuwe album, Anarchist Gospel, zet ons wellicht op het verkeerde been. Zeker herkennen we wat gospel-elementen zoals in bijvoorbeeld de opener ‘Love’s Death Bed’ maar Anarchist Gospel is veel dan dat. De subtiele mix van diverse genres zorgt voor een meer dan geslaagd rootsalbum waar Countryblues, Folk, Soul, wat Rock en dus dat toefje Gospel met elkaar vermengd worden. Haar stem doet af en toe denken aan Joan Armatrading en ook de vergelijking met de stem van Tracy Chapman gaat niet mank. Zo is ‘No Reason’ een nummer dat zich meteen onder je huid nestelt en waar stilzitten geen optie is. Met het zeer sobere ‘New Day’ krijgt het een perfecte tegenhanger; fraai gitaarwerk en de diepe stem van Sunny zorgen voor een mooi evenwicht. Het Countryfolk ‘His Love’ past prima en met het zeer persoonlijke ‘I Got No Fight’ noemen we één van de hoogtepunten van het album.
Eigen werk, enkele covers en gastmuzikanten
Op dit album staan ook een aantal nummers waar gastartiesten hun medewerking hun verlenen. Zo horen we David Rawlings (Gilian Welch) op banjo terug op het Country-folkachtige ‘Shelter And Stom’ en ‘Swear To Gawd’, een fraai stukje rootsmuziek. Chris Pierce op mondharmonica voegt wat extra’s toe. Met het wiegende ‘Earth’ (ft. Jim James) toont ze haar maatschappelijke betrokkenheid. Naast al het eigen werk is er ook nog ruimte voor enkele covers zoals ‘Baby Bitch’ (Ween) en de zeer smaakvolle uitvoering van ‘Hopeless’ (Van Hunt) dat één van de hoogtepunten vormt van dit sterke album. Wat sobere percussie en fraai gitaarspel vormen de basis van dit prachtige nummer, waarbij Sunny vocaal wordt bijgestaan door Allison Russell en Chris Pierce . Na al die fraaie nummers met vaak overpeinzingen sluit Sunny af met het rootsnummer ‘Whole’ met een mooie boodschap ; “Don’t You Work Yourself, Yourself To Death / Take A Break From The Manmade Hell”. Anarchist Gospel is een zeer geslaagd rootsalbum geworden dat veel variatie biedt en muzikaal en tekstueel van hoog niveau is. Eentje in de categorie topalbums. Veel luisterplezier!
