We schrijven het jaar 2019 als we verrast worden met het ijzersterke debuutalbum Athena van de Amerikaanse muzikante Brittney Parks aka Sudan Archives. Haar blend van muziekstijlen met R&B als fundament leverden haar alleen maar lovende kritieken op. Onlangs kwam haar vervolgalbum Natural Brown Prom Queen uit en natuurlijk waren de verwachtingen hoog gespannen.
Een “One-Woman-Band”
Met maar liefst 18 tracks en een speelduur van een kleine 55 minuten heeft de uit Ohio afkomstige Amerikaanse alleskunner een heel verhaal te vertellen. Maatschappelijke thema’s als vrouwelijkheid, racisme maar ook universele thema’s als verlies en liefde worden door Brittney moeiteloos aan elkaar geregen en verpakt in een mengelmoes van stijlen in soms onnavolgbare composities met eigenzinnige ritmes. Ze is zangeres, violiste en songwriter en al die eigenschappen laat ze landen op dit album waarbij we ze eigenlijk bewijst een soort “One-Woman-Band” te zijn die een diversiteit aan gedaantes aan kan nemen; soms stoer, soms wat psychedelisch, dan weer sensueel of brutaal maar altijd met een ongekende energie. En al die verhaallijnen en muzikale omlijstingen hangt ze op aan het door haar bedachte typetje en personage “Britt” dat waarschijnlijk niet toevallig een afkorting van haar eigen naam is.
Ook Afrikaanse invloeden
Dit nieuwe album kent met ‘Home Maker’ een sterke en stijlvolle dansbare opener waarna we de extatische titelsong volgt waarbij de Amerikaanse een ongekend sterk staaltje songwriting laat zien (“Sometimes I think that if I was light-skinned / Then I would get into all the parties / Win all the Grammys, make the boys happy / F*** lookin’ sassy, they think I’m sexy”). Een nummer vol kritische zelfreflectie (‘Cause I’m not average, (I’m not) average”) waarbij subtiel Afrikaanse invloeden verwerkt worden. Na een korte interlude en het zwoele ‘Ciara’ is daar het stoere ‘Selfish Soul’ waar we Sudan Archives horen rappen en waar ze dan weer uiterst zelfverzekerd klinkt. Zo rijgt de Amerikaanse het ene sterke nummer aan het andere en je krijgt als luisteraar amper de tijd om op adem te komen.
Muzikale kameleon
Zo is Natural Brown Prom Queen een heerlijke muzikale trip die nergens verveeld en waar bij elk nummer weer luikjes openen die tot nieuwe verrassende inzichten leiden. ‘Loyal (EDD)’ wordt laagje voor laagje opgebouwd met wat jazz-elementen, bij ‘OMG BRITT’ en ‘Copycat’ maken we ruim baan voor deze dominante dame en bij het sensuele ‘FLUE’ hangen we werkelijk aan haar lippen. En zo worden we dus deelgenoot gemaakt van alles wat het personage Britt allemaal meemaakt. ‘Milk Me’, waar we ook weer die ongrijpbare Afrikaanse ritmes horen, doet een onverbloemd boekje open over het liefdesleven (“Suck out the honey / I want you to fuck me”) en bij het ongrijpbare ‘ChevyS10’ neemt ze ons mee in een soort van psychedelische Disco. Ondanks dat alle nummers van een hoog creatief niveau zijn noemen we met ‘Freakalizer’ waarschijnlijk één van de absolute hoogtepunten. Natural Brown Prom Queen is een fantastisch album dat vaak volkomen onvoorspelbaar is maar waar Brittney Parks op een ongekende, zelfverzekerde wijze moeiteloos overeind blijft en een soort muzikale kameleon blijkt te zijn. Natural Brown Prom Queen is een zekerheidje voor de jaarlijstjes. Veel luisterplezier.
