Ruim een jaar na de release van de EP Louche brengt de Antwerpse formatie nu hun debuutalbum Borrowed Time Bonanza uit. Ontstaan tijdens de pandemie geven de tien tracks een fraaie mix van Indie, Roots en Folk.

Zuiderburen

Steve Leon Michielsen begon de band enkele jaren geleden samen met zijn partner Mila Francis in Antwerpen, Vlaanderen. Ook op dit album levert zij een significante bijdrage want we horen haar bijvoorbeeld op viool, de mandoline maar ook zeker als tweede stem. Een mooi voorbeeld hiervan is ‘Bound To Break’ waarbij Mila met haar zachte stem voor het juiste evenwicht zorgt. Michielsen groeide op met Punk/Rock muziek maar gaandeweg, en mede door de invloed van namen als Townes Van Zandt en Hank Williams, verschoof het geluid van zijn muziek richting de Alt-country. Maar die typering dekt waarschijnlijk niet helemaal de lading van Borrowed Time Bonanza is een mengelmoes van Roots, Americana en Folk en alle dwarsverbanden geworden. Bijgestaan door Bouke Cools (pedalsteel/dobro), Yannick Hermans (leadgitaar), Kristof Van de Vliet (bas)  en Tim Martens op drums levert de band een prima debuutplaat af.

“Analoge” opname

De band toont diverse gezichten op Borrowed Time Bonanza; het akoestische ‘Live Every Day’, met een melancholieke pedalsteel op de achtergrond, is een fraai moment van bezinning terwijl opener ‘You Blind Me’ juist een fraai stukje midtempo Altcountry is. Overigens is ook hier de bijdrage van Cools op zijn pedalsteel een vermelding waard. Nummers als ‘Say It Out Loud’ en ‘Free’ zijn wat steviger, terwijl ‘Until We Fall’ vooral karakter krijgt door het subtiele gitaarspel waarbij de laatste 15 seconden verrassend zijn. Het album is zo’n beetje in een “one-take” met analoge tapes opgenomen en dat komt de sfeer op dit debuutalbum ten goede want je hoort dat er niet echt aan knoppen is gedraaid.

Soms wat melancholisch

‘Clowns’ ontpopt zich na een akoestische opener tot een interessante track waarbij de urgentie voelbaar is en afsluiter ‘Fiction’, ook weer openend met een fraai akoestisch arrangement, is samen met het wat neerslachtige ‘No Mirror’ misschien wel de beste track. Steve Leon levert samen met zijn band een prima stukje vakwerk af. Niet vernieuwend maar zeker wel verfrissend want in de Benelux zijn er maar weinig bands die binnen dit genre acteren dus we dragen deze Vlaamse band een warm hart toe. Veel luisterplezier!