De singer-songwriter Spence Sutherland brak door het programma van de Britse X factor. Toch had de man al heel wat streams op zijn naam met de single ‘Selfish’uit 2027. Die sound was glad en gepolijst en misschien wat meanstream. Al is de akoestische versie weer een juweeltje.

Met Drama levert de man zijn tweede album. Het geluid van Drama staat ver van het debuut behalve dat het strak geproduceerd is. Het debuut had hier en daar al een Queen tintje en dat horen we op dit album helemaal terug. De koortjes en keuze van gitaar geluid brengt het dicht bij de legendarische band. Toch weet  Sutherland hier een eigen draai aan te geven.

Met ‘Welcome to The Show’ wordt een duidelijk into statement gegeven waarna  de single ‘Alive’ volgt. ‘Fat Bottom Girls’ ligt hier dichtbij en overlapt elkaar op diverse plekken. Met de diverse zang overdubs zijn de koortjes in ‘Let Me Loose’ een herkenbaar Queen geluid.
Het is wellicht logisch omdat de nieuwe generatie de Mercury tijd niet heeft meegemaakt en is Queen voor veel jonge artiesten een inspiratiebron.

Met het Killer Queen hoor je hier terug in het titelstuk ‘Drama’. Het zijn heerlijke songs en met de bravoure van Sutherland is het overtuigend en krachtig. Met de songs ‘Hater’, ‘Motherfu*ker’ en het mooi en de beeldende songs ‘Melanie’ en ‘Modern Heartbreak’ weet Sutherland al meer een eigen stempel op het album te drukken.

Met ‘Baby’ horen we ineens een andere Sutherland die hier de RHCP als inspiratiebron gebruikt. De laatste songs kennen even een ander en stevigere sfeer en zonder dat het uit de toon van het album valt.

Lekker album en zeker een man waar we in de toekomst veel van zullen horen!

Spencer Sutherland is vanaf morgen te zien in Nederland
20 januari TivoliVredenburg te Utrecht
22 januari Paradiso te Amsterdam
8 februari Melkweg te Amsterdam