De uit Londen afkomstige singer/songwriter Sophie Jamieson brengt vandaag haar tweede album I Still Want To Share uit. Opnieuw een album vol met persoonlijke overpeinzingen verpakt in sfeervolle melodieën met vaak een wat melancholiek karakter.
Terugkeer als singer/songwriter
Liefde, hartzeer, familierelaties en andere persoonlijke zaken vinden we fraai verpakt terug in elf mooie, sfeervolle liedjes die recht-uit-het-hart klinken. Sophie begon haar carrière in het Folkgenre en was daar helemaal niet onsuccesvol mee. Persoonlijke problemen zorgden echter voor een jarenlang afscheid van de muziekwereld totdat ze door Bella Union de gelegenheid krijgt terug te keren. Haar debuutalbum Choosing uit 2022 was daar het resultaat van en nu krijgt dat met I Still Want To Share, dat mede geproduceerd werd door Guy Massey (Spiritualised, The Divine Comedy), een vervolg. Sophie heeft een bijzondere, warme stem en op een nummer als ‘I Don’t Know What To Save’ laat ze horen wat voor kwaliteiten ze heeft. Het is één van de nummers die wat meer georkestreerd is maar ook hier hangt een voelbare sluier van melancholie over het nummer.
Spelen met woorden en metaforen
Op I Still Want To Share wordt Sophie omringd door een sober en spaarzaam instrumentarium. Haar stem staat centraal en ze speelt met woorden en metaforen waardoor haar teksten interessant blijven en aansprekend zijn. Luister maar eens naar de openingstrack ‘Camera’, een prachtig, weids nummer dat een mooie opbouw kent. En hoe mooi is het dat dit nummer een metafoor is voor het feit of je de realiteit onder ogen ziet of dat je het (“Waving in the dark / a hand, you have to / Find out where the body stands / Without you / You touch and lose the land”) met opzet wat diffuus wilt houden zodat je die realiteit juist niet onder ogen hoeft te zien. Met de lens van een camera kun je immers het onderwerp scherpstellen. Ook de albumcover is een verwijzing naar dit nummer; Sophie kijkt immers niet in lens maar juist van de lens af. Daar tegenover staat dan misschien wel het wat beklemmende ‘Vista’, waarin Sophie ons een inkijkje geeft over een periode toen ze halsoverkop verliefd was.
Persoonlijk en intiem
Zo heeft elk nummer zijn eigen karakter maar blijven termen als ‘sober’, ‘intiem’, ‘klein’ en ‘melancholiek’ sleutelwoorden bij het beluisteren van dit album. ‘Baby’ gaat feitelijk over het creëren van iets moois (metafoor voor moederschap?), ‘Welcome’ is een soort van “Lullabye” geworden en met ‘Highway’ noemen we absoluut één van de hoogtepunten. Sophie schreef dit nummer toen ze net uit een verbroken relatie kwam en ze vertelt over het feit dat liefhebben en verliezen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Halverwege het album staat de terecht gekozen titeltrack en daar komen de eerdergenoemde thema’s op een prachtige wijze samen. ‘Your Love Is A Mirror’ is mooi en ook bij ‘het semi-akoestische ‘I’d Take You’ omarmen we de klanken en de woorden die uit de speakers rollen. Bij de passende afsluiter ‘Time Pulls You Over Backwards’ is Sophie zeer openhartig over haar gevoelens na een verbroken relatie en nergens klinkt ze breekbaarder dan hier. I Still Want To Share is een sfeervol album geworden dat ons een inkijkje geeft in haar denken en voelen. De krassen op haar ziel hebben misschien wat luisterbeurten nodig om de verdiende waardering te krijgen. Veel luisterplezier!
