Sofie Livebrant – Weep The Time Away: Emily Brontë
Bij het noemen van ‘Wuthering Heights’ zal iedereen terugdenken aan dat fantastische nummer van Kate Bush uit 1978; toch zal niet iedereen onmiddellijk de link leggen naar de gelijknamige roman van de Britse schrijfster Emily Brontë (1818-1848) bij deze debuutsingle die de doorbraak van deze bijzondere zangeres betekende. Het werk van deze schrijfster uit de 19e eeuw vormt de inspiratie voor het nieuwe album Weep The Time Away van de Zweedse singer/songwriter Sofie Livebrant die van acht gedichten evenzoveel muzikale meesterwerkjes heeft gemaakt.
Muziek schrijven voor bestaande teksten en gedichten
Het schrijven van muziek die vervolgens gedichten als het ware tot leven brengen is op zich niets nieuws en ook Sofie heeft wat dat betreft al eerder woorden met muziek gecombineerd; zo schreef ze muziek voor teksten van o.a. Dan Andersson, Emily Dickinson en Virginia Wolf. Sofie begeeft zich vooral in de Folkmuziek en naast haar solocarrière is ze een graag geziene gast bij andere artiesten. Op dit album horen we haar tijdens de acht nummers naast zingen ook gitaarspelen en wordt ze daarnaast begeleid door alleskunner en multi-instrumentalist Johan Lindström die niet toevallig ook de productie voor zijn rekening nam.
Sfeervolle, boeiende interpretaties
Resultaat zijn acht mooie, sfeervolle en Folkachtige bewerkingen van gedichten van Emily Brontë die op Weep The Time Away verzameld zijn. ‘Mayflowers’ is de eerste track waarop we getrakteerd worden en meteen stroomt die kraakheldere stem van Sofie uit de speakers die als het ware richting geeft aan de verder sobere melodie. Onmiddellijk wordt duidelijk hoe knap het is om muziek onder eeuwenoude gedichten te schijven want de gedichten komen op dit schijfje als het ware tot leven. De acht composities zijn sober qua instrumentarium en deze bewerkingen kunnen we het beste omschrijven als Folk. Op ‘Shall Earth No More Inspire Thee’ en ‘Awaking Morning Laughts’ horen we Sofie zichzelf fingerpicking begeleiden op akoestische gitaar maar verder stralen deze nummers een haast serene rust uit. ‘There Was A Time’ is wat rijker georkestreerd door de toevoeging van wat percussie en bij het melancholieke ‘She Dried Her Tears’ is het Lindström op bas die voor de sfeer zorgt. Met ‘Deep Deep Down In The Silent Grave’ noemen we waarschijnlijk het hoogtepunt maar het gitaarspel op ‘The Lady To Her Guitar’ moeten we niet onvermeld laten. Weep The Time Away is een album met acht sfeervolle, boeiende interpretaties die de link vormen tussen poëzie en muziek en laagdrempelig en uiterst toegankelijk zijn. Veel luisterplezier.
