Het nieuwe album van Simply Red heet Time! De in middels 62-jarige Mick Hucknall is met zijn muzikale vrienden na een afwezigheid van vier jaar terug met een compleet nieuw album met twaalf gloednieuwe songs.
Ongekend populaire band
Zeker, Hucknall klinkt misschien niet meer zo puntig als 38 jaar geleden toen het debuutalbum uitkwam en ook kiest hij er waarschijnlijk bewust voor om zo nu een dan een toontje lager te zingen, maar Time is een echt Simply Red album geworden. De band die wereldwijd successen bouwde, meer dan 50 miljoen platen verkocht en vooral in de UK een hondstrouw publiek kent klinkt vertrouwd en strooit verdeeld over de twaalf liedjes die o zo herkenbare blend van Soul, Funk en Pop over ons uit. Die uit duizenden herkenbare stem van Mick, de catchy gitaarriffs, de groovy bas voelen als een warm bad en dat alles gecombineerd met strijkers en blazers zorgen voor een hele fijne hernieuwde kennismaking. Ook bij dit album zijn de naweeën en de invloed van de pandemie nog voelbaar en Hucknall zie hierover in een interview: “When we were in lockdown, I went, Well, jeez, who am I actually?”
De o zo herkenbare sound
Het luchtige en persoonlijke ‘Better With You’ is een ode aan zijn vrouw en de sound van Simply Red is meteen terug in onze huiskamer. Niet vreemd, want ook voor dit album werd de hulp van Andy Wright ingeroepen die eerder ook aan een handvol albums meewerkte. Vervolgens is daar het heerlijke funky klinkende ‘Just Like You’; de groovy baslijn met een vette knipoog naar het werk van Nile Rodgers is één van de hoogtepunten van het album en krijgt verder op nog een soort van reprise als we “Just Like You pt 2” tegenkomen. En zo hebben na een tweetal nummers alweer dat comfort en toch wel dat laid-back gevoel dat zo typerend is voor de muziek van deze toch wel legendarische band. Het soulvolle ‘Let Your Hand Down’, het rustige ‘It Wouldn’t Be Me’, de liefdesballad ‘Never Be Gone’ zijn prima nieuwe songs die als een warm bad voelen.
Politiek getint
Daar waar het eerste deel toch vooral die herkenbare mix van Soul, Funk en Pop de huiskamer in stuurt, daar is het tweede deel van het album wat minder voorspelbaar. Bij het horen van de eerste tonen van het Folky en uiterst dansbare ‘Slapbang’ gaan onze wenkbrauwen omhoog en wordt er als vanzelf een glimlach op ons gezicht zichtbaar. Zo heerlijk ontspannen en spontaan klinkt dit nummer. ‘Butterflies’ heeft een wat “jazzy” karakter en we horen Hucknall met zijn vingers klikken. De grootse verrassing is waarschijnlijk ‘Too Long At The Fair’; hier durft de band ook een politiek beladen als de vluchtelingencrisis onderwerp (It seems democracy’s suffering a major shakedow”) aan te snijden. Met de afsluiter ‘Earth In A Lonely Space’ krijgen we een onvervalst stukje Britpop voorgeschoteld maar het hoogtepunt van het album is waarschijnlijk toch het prachtige ‘Shades 22’. 38 jaar geleden na het debuutalbum Picture Book bewijst Hucknall en vrienden nog steeds in staat te zijn om een ijzersterk album af te leveren. Veel luisterplezier!
