Sigur Rós ontnam afgelopen vrijdag de adem van velen. Ineens was daar, eigenlijk volledig onaangekondigd, het nieuwe album ÁTTA. Sinds eind jaren ’90 neemt de IJslandse formatie ons mee op hun ongelofelijke muzikale reis en schrijft met dit nieuwe album een nieuw hoofdstuk.
Een filmische, orkestrale reis
Afgelopen maand was deze recensent in het fantastisch mooie IJsland en in de Fly Over werd een 4D film getoond met een betoverende soundtrack. Als vanzelfsprekend bijna kunnen we lezen dat ook leden van deze postrockband, één van IJslands grootste muzikale exportproducten, ook een bijdrage hadden geleverd. De band heeft de afgelopen jaren wat personele wijzigingen ondergaan en eigenlijk doen we ÁTTA geen recht aan als we het als een Postrockplaat betitelen. Het is meer een filmische, orkestrale reis met inderdaad Post-elementen maar wat er achter het woordje “post” komt is voor velerlei uitleg vatbaar. De titels bestaan vaak uit één lettergreepwoorden en het IJslandse trio neemt ons op een onnavolgbare, fantastische reis mee tussen openingstrack ‘Glóð’ en afsluiter ‘8’.
Een 10-jaar lange pauze
‘Glóð’ is de opener die alsmaar crescendo wordt uitgebouwd en die moeiteloos en naadloos overgaat in ‘Blóðberg’, een nummer dat al eerder werd uitgebracht en waardoor het gevoel bij fans groeide dat er iets nieuws aan het broeien was. Want we hebben eigenlijk tien jaar moeten wachten op echt nieuw werk. Het ruim zes minuten durende nummer heeft een filmisch karakter en over de titel zegt zanger Jonsi het volgende: In Icelandic, Blóðberg. It means “creeping thyme.” It’s these little herbs, they grow in the highlands in Iceland and they’re pretty pink and very fragrant. So it’s nice to see that opposite of the bleak, colorless Icelandic nature with this extremely pink, vibrant herbs.” Met deze uitleg vlieg ik met gesloten ogen weer als het ware over IJsland in de Fly Over.
Een ander geluid met behoud van de ziel
Op dit album krijgt Sigur Rós hulp van een 41-koppig orkest, hetgeen mede bepalend is voor het orkestrale en filmische karakter. Nummers als ‘Skel’, het met zware drums omgeven ‘Klettur’ en het weidse ‘Ylur’ worden door over elkaar vallende strijkers, blazers en ander instrumentarium vormgegeven. De band is natuurlijk befaamd om hun capaciteiten om een bepaalde dynamiek aan hun nummers te geven waarbij zang en instrumentarium met elkaar verweven zijn. ‘Andrá’ is fabelachtig mooi en ook bij ‘Gold’ is de stem van Birgisson mede bepalend voor de kracht en de schoonheid. Door het vertrek van drummer Orri Páll Dýrason en de terugkeer van multi-instrumentalist Kjartan Sveinsson is de sound van de band wel wat gewijzigd. De “Rock” heeft men achterwege gelaten en frontman Jónsi zegt hierover: “just wanting to have minimal drums and for the music to be really sparse, floaty and beautiful / We’re getting older and more cynical so I just wanted to move us so that we felt something!”. ÁTTA is de muzikale verrassing van 2023 en het zal een hele klus worden om dit album te overtreffen. Bijkomend voordeel is dat ik me voor een kleun uur weer in IJsland waan. Veel luisterplezier!
