Seasick Steve is inmiddels een begrip in de muziekwereld en de in Oakloand geboren Amerikaan heeft sinds zijn debuut Dog House Music uit 2006 een meer dan respectabele discografie opgebouwd en heeft zo’n beetje overal ter wereld en op elk festival opgetreden. A Trip a Stumble a Fall Down On Your Knees is de titel van zijn nieuwe album.
Terug naar de Bayou
Het is Nieuwjaarsavond 2006 als de op dat moment nog onbekende Steve mag optreden bij Juuls Holland en die avond zou het leven van de Amerikaan voorgoed veranderen. Dit optreden van Steve met zijn versleten driesnarige gitaar is het begin van zijn indrukwekkende carrière. Zijn levensverhaal zal altijd een legende blijven want niemand kent zijn echte verhaal tot op heden. Wat we wel weten is dat Steve gewoon goede muziek maakt die zich op het snijvlak van Blues en Rock begeeft met hier en daar wat Folk invloeden. Misschien wel het meest karakteristieke nummer op dit album is dan ook ‘San Francisco Sound 67’; een hele fijne Bluesy stomper waar Steve wordt bijgestaan door backing vocals, een Hammond en een heuse blazerssectie en waarbij we het gevoel krijgen naar de moerassen van de Zuidelijke staten van de VS te zijn afgedaald met die karakteristieke, broeierige sfeer van de Bayou.
Blues en Soul en vice versa
Maar dit album brengt ons veel meer. De titelsong is doorspekt met Soul met een toefje Gospel en bij ‘This Way’ durft de bebaarde Amerikaan het zelfs aan om een Reggae-melodie als basis te hanteren. Maar natuurlijk is Steve ook de man van de “klassieke” Bluessound. Luister maar eens naar het stuwende ‘Backbone Slip’ of het rustigere en wat slepende ‘Let The Music Talk’, dat ook zomaar door John Lee Hooker geschreven had kunnen zijn. En zo ontvouwt zich gaandeweg een zeer divers album waar Steve moeiteloos Blues met Soul vermengt met hier en daar nog wat andere muzikale invloeden. En ja, ‘Soul Food’ is inderdaad een met Soul doorspekt nummer, maar de gitaarriffs en de diepe stem van Steve zorgen dat de Blues nooit ver weg is.
Mooier wordt het niet
De opener ‘Move To The Country’, over de macht van de mobiele telefoon (“You gotta move out to the country / Leave your phones behind”) is absoluut één van de hoogtepunten. Het nummer roept herinneringen op aan de sound van CCR, inclusief een hele mooie slidegitaar halverwege het nummer. Dat Steve zich vastklampt aan oude gewoonten blijkt ook uit de fijne Bluesrocker ‘Internet Cowboys’ waar hij zich afzet tegen iets waar inmiddels niemand meer zonder kan. Maar met ‘Funky Music’ noemen we waarschijnlijk het beste nummer van dit album. Dansbaar, funky en mede door de soulvolle backingvocals, blazers en funky gitaarriffs is dit wel een zeer catchy track geworden. Met het prachtige en innemende ballad ‘Elisabeth’ sluit Steve dit album af; Steve bespeelt een akoestische gitaar, je hoort zijn vingers de snaren beroeren en verder is er een treurige mondharmonica. Mooier worden ze echt niet. A Trip a Stumble a Fall Down on Your Knees mag dan een typisch Seasick Steve album zijn, het verveelt wederom gene moment. Soms schuurt het wat, soms klinkt Steve wat ruw maar het is toch die puurheid die boven komt drijven. Absoluut één van zijn beste albums ooit. Veel luisterplezier!
