Say Zuzu – Here Again: A Retrospective
Soms kun je de toekomst niet voorspellen en zijn verhalen als een goed jongensboek. Net als de Amerikaanse Alt-Country-rock band Say Zuzu eind jaren ’90 in gesprek is met het platenlabel Doolittle Records vindt er een fusie plaats met New West en ketst de deal af. Tijdens de pandemie kocht de toenmalige labeleigenaar twee oude platen van Say Zuzu en toevallig of niet, de band herenigt zich na twee decennia weer. George Fontaine Sr., de toenmalige eigenaar, is tegenwoordig eigenaar van Strolling Bones Records en wil uiteraard dat de deal nu wel lukt. Sterker nog, het idee is er inmiddels om een nieuw album op te nemen en dat op zijn label uit te brengen. Tot die tijd kunnen we genieten van een mooie verzameling van twaalf nummers die eerder tussen 1994 en 2002 werden uitgebracht op vijf verschillende albums maar nu helemaal opnieuw zijn gemixt op Here Again: A Retrospective.
Een muzikale samenvatting van vijf albums
Laten we vooropstellen dat Say Zuzu in Europa geen grote naamsbekendheid geniet maar de band die oorspronkelijk uit New Hampshire komt, had in de Amerika een erg goede live-reputatie. Onder leiding van de drijvende krachten en oprichters Jon en James Nolan, Cliff Murphy en Steve Ruhm brachten ze negen albums uit voor dat ze in 2002 uit elkaar gingen. Deze verzamelaar Here Again: A Retrospective brengt dus twaalf tracks van vijf albums bij elkaar. Het album opent met ‘You Don’t Know Me’ dat afkomstig is van het Every Mile-album uit 2001. Deze lekker Country-rocker is meteen richtinggevend met die karakteristieke stem van Jon Nolan maar ook het meer dan prima gitaarwerk is opvallend. Maar al luisterend naar deze twaalf nummers hoor je dat de band veelzijdiger is dan we wellicht denken.
Mondharmonica en mooie harmonieën
‘Pennsylvania’ kent een fijn orgeltje maar het zijn toch ook de nummers waar Cliff Murphy zijn mondharmonica gebruikt die tot de verbeelding spreken. ‘Better Days’ is weer zo’n lekkere Countryrocker maar bij het meer akoestische ‘Here Again’, het nummer dat voor de directe verwijzing naar de albumtitel is, horen we ineens mooie harmonieën en is Murphy met zijn mondharmonica een fijne toevoeging. Het stevige ‘Government Job’ is bij uitstek een nummer dat je live moet horen en met ‘Good Girls’ noemen we een nummer dat ook door Springsteen samen met Petty opgenomen had kunnen zijn. Als uitsmijter heeft de band voor ‘Highway Signs’ gekozen, een nummer dat verschillende gezichten heeft. Voor diegene die Say Zuzu niet kent is dit album een hele fijne kennismaking met de band en deze opgepoetste versies van de twaalf nummers klinken alsof ze dit jaar zijn opgenomen. Na enkele luisterbeurten kijken we met veel verlangen uit naar de aangekondigde nieuwe plaat volgend jaar. Veel luisterplezier.
