Dat Ukraïne het songfestival 2022 dat in Turijn werd gehouden zou winnen is iets wat we met z’n allen vooraf hadden kunnen uittekenen. De tweede plaats van Sam Ryder namens het Verenigd Koninkrijk was daarentegen de grote verrassing. Deze week bracht de 33-jarige goedlachse Brit zijn debuutalbum There’s Nothing But Space, Man! uit.
Dé doorbraak met Space Man
Tijdens de pandemie had de uit Essex afkomstige Ryder inmiddels de nodige naamsbekendheid opgebouwd op Tik-Tok nadat hij ook al enkele albums met diverse bands had uitgebracht. Maar nu is daar dan toch wel onverwacht dat solo-debuut. Met de powerballad ‘Space Man’ à la Elton John gooide Sam Ryder dus hoge ogen en veroverde de harten van de wereld. En omdat het Eurovisiesongfestival tegenwoordig volledig is opgenomen in de mondiale muziekwereld is het niet raar dat ‘Space Man’ een hit werd. Zie daar, een half jaar nadien en met de hulp van co-writers van grote namen als Ed Sheeran, Sam Smith en Rag’n’Bone Man levert Ryder veertien nummer af op zijn debuutalbum There’s Nothing but Space, Man! De stem van Ryder is een heel krachtig wapen en zorgt voor de verbinding tussen de nummers op dit debuutalbum. Soms klinkt hij groezelig, dan weer bombastisch, waarbij soms een vergelijking met Freddy Mercury op de loer ligt, maar Ryder verrast ook regelmatig met die hoge noot die niet voor iedereen is weggelegd.
Van Pop naar Gospel en via Rock weer terug
Opener ‘Deep Blue Doubt’ is echt richtinggevend voor de sound van het album; het stemgeluid van Ryder is krachtig en in één track weet hij een ballad uit te bouwen naar een krachtig poprocknummer. Ook op ‘Tiny Riot’ laat Ryder ons genieten van zijn ongekende bereik waarbij hij moeiteloos over schakelt van een wat rauwe rockstem naar falsetto. Alsof het allemaal vanzelfsprekend is en geen enkele moeite kost. ‘Somebody’, met een fijne pianomelodie, is een vrolijk en zonnig nummer, op ‘OK’ haalt de Brit vocaal geweldig uit en bij het sterke ‘Ten Tons’ wordt er zelfs een gospelachtige sfeer gecreëerd door de backing vocals.
Een stem met ongekende mogelijkheden
Zo laveert Ryder moeiteloos binnen het spectrum van de hedendaagse popmuziek. Soms charmant, dan weer gevoelig om vervolgens ongekend vocaal uit te halen. Zo is ‘Put A Light On Me’ een soepel lopende dancepoptrack in de trend van Sheeran’s ‘Bad Habit’. Natuurlijk vinden we ook een aantal ballads terug op There’s Nothing But Space, Man!, waarvan de albumtitel natuurlijk een directe verwijzing is naar de hit ‘Space Man’. De pianoballad ‘All The Way Over’ is fraai en de stemmige gitaar ondersteunt Ryder bij het gevoelige ‘Whirlwind’ en ‘Crashing Down’ kruipt na enkele luisterbeurten onder je huid. Het mid-tempo en massieve ‘More’ is absoluut nog een hit-in-de-dop en vormt de aanloop naar de afsluiter ‘Living Without You’ waar Ryder medewerking krijgt van Sigala en David Guetta waarbij de sound van laatstgenoemde nét iets te veel aanwezig is. Ryder levert een sterk debuut af en laveert soepel tussen pop, rock en ballad en zal de komende tijd vast op zoek gaan naar zijn eigen muzikale identiteit. Met het ongekende stembereik waarover Ryder beschikt heeft hij een unieke en sterke troef in handen. Veel luisterplezier!
