Tegenwoordig kennen we de progrock acts al werden ze voorheen symphonische rock bands genoemd. Eind jaren 60 werd de band Rush opgericht door Alex Lifeson. De gitarist wist met een powertrio van bassist Jeff Jones en drummer John Rustsey de eerste treden te zetten. Inmiddels kennen we de band het best in de bezetting met zanger / bassist Gaddy Lee en drummer Neil Peart die in 2020 overleed.

Het debuutalbum van 1974 verscheen al met Gaddy Lee. Zijn hoge stem en zangstijl wordt tekenend voor deze band. Een stijl dat niet altijd bij een groot publiek spontaan goed valt. Toch weet de band een grote waardering te krijgen en is deze zangstijl een geaccepteerd goed en passend voor deze band.

Inmiddels zijn de laatste albums als Anniversary albums opnieuw uitgebracht. Na het pakkende Moving Pictures en het daarbij behorende live album Exit… Stage Left kwam Signals.  Een album waarbij de band het succes van daarvoor omarmd. Het negende album van de band kreeg in 1997 al een re release,
Met meer toetsen en baspedalen werd de lijn van de laatste albums voortgezet. De songs werd gevuld met vocalen wat voorheen niet altijd het geval was.  Met een heerlijk begin van ‘Subdivisions’ begint het album sterk. De latere live uitvoeringen werden alleen maar beter net als het ‘Digital Man’ en ‘Chemistry’.
Deze deluxe uitvoering kent een serie van deze live songs, aangevuld met ‘Red Baretta’ en ‘Vital Signs’. Het album krijgt een frisse mix mee en lekkere versies van ‘New World Man’.

De band weet de maatschappelijke issues op deze manier  aandacht te geven. Maar ook muzikaal weet de band met de tijd mee te gaan. Niet dat het altijd even goed uitpakt. Dit werd later door de band onderstreept met de invloeden van reggae en ska op het album Grace Under Pressure. Uiteindelijk weet de band met Power Windows zich weer te vinden. Voor de re-release daarvan zouden we in theorie nog 2 jaar moeten wachten. Maar dat kan ook sneller.