Het is een vreemd jaar voor de Rolling Stones. De band, die naast Golden Earring de langstdurende basisbezetting kende, verloor enkele maanden geleden zijn drummer Charlie Watts. Steve Jordan is zijn vervanger. Hij speelde voorheen bij Joe Cocker, Saturday Night Live en onlangs bij John Mayer.
De No Filter-tour ging snel na het overlijden van Watts van start.

Het is duidelijk dat de muziek bij de Stones al jaren een business is. Zo gaan de albumreleases gewoon door, en verschijnt nu de re-release van het album Tattoo You. Een album uit 1981, dat eigenlijk een verzameling is van songs die nog op de plank lagen; afvallers en opruimsongs eigenlijk, omdat de heren op het moment van de release geen optimale werkrelatie kenden.

Van de Goats Head Soup-album komen ‘Tops’ en het mooie ‘Waiting on a Friend’, dat een enorme hit werd. Deze versie van het album is aangevuld met twee songs. Het voormalige ‘Windmill’, dat de naam ‘Come to the Ball’ kreeg, en ‘Fast Talking, Slow Walking’ zijn songs die producer Chris Kimsey voor dit project van de plank heeft gehaald. Een van de eerste opnames van ‘Start Me Up’, met een reggae-sausje, krijgt een plekje op de bonus-cd, en het openingsnummer van dit album werd ook een perfecte openingssong voor de liveshows. En dat terwijl de song voor de Black and Blue-album afviel. De Dobie Gray-cover ‘Drift Away’ verscheen niet op het album It’s Only Rock n Roll, en ‘Troubles A’ Coming’ niet op het Emotional Rescue-album. Keith Richards nam voor het album Some Girls het nummer ‘Shame Shame Shame’ op, van zijn idool Jimmy Reed. Net als ‘Hang Fire’ en ‘Black Limousine’ die het originele album Tattoo You wel haalden.

Dit album kent ook nog een super-deluxe versie met de Still Life Wembley 1982- show. Het Tattoo You-album is dan ook een enigszins vreemd album in de discografie van de Stones. Met oudgediende Mick Taylor, destijds één van de ‘vaste bezetting’, en gasten die voor bepaalde songs een opname bijwoonden, waaronder Pete Townsend van The Who.

Enkele songs gaan te lang door. De band leek nog zoekende naar een betere afronding, waardoor ze afvielen voor het origineel. Maar al met al is het een prima album, dat in de jaren ’70 is opgenomen, en uiteindelijk een enorm commercieel succes werd. Terugkijkend was Tattoo You een mooie kans geweest om de bandleden (tijdelijk) van de drugs te laten afkicken, om ze met nieuwe energie aan de Still Life-tour te laten beginnen.