Rodney Crowell behoeft geen introductie. De 72-jarige Crowell, geboren in Houston, Texas, heeft in zijn carrière een indrukwekkende discografie opgebouwd maar heeft nog steeds de ambitie om nieuwe muziek uit te brengen. Zijn nieuwste album heeft de titel The Chicago Sessions meegekregen.
Samenwerking met Wilco’s Jeff Tweedy
The Chicago Sessions klinkt alsof we hier met een verzamelaar te maken hebben maar niets is minder waar, want op twee nummers na gaat het hier om nieuw werk. Crowell heeft in zijn lange carrière zo’n beetje alles qua muziek uitgebracht tussen Country, Americana en Blues en ook op dit album raakt hij deze muziekstijlen. Het is dan ook niet vernieuwend en de nummers zullen qua sound herkenbaar zijn maar de tien nummers zijn wel van topkwaliteit. Voor dit album koos hij bewust voor de samenwerking met Wilco’s Jeff Tweedy, ook geen onbekende naam natuurlijk. De albumtitel is dan ook waarschijnlijk een verwijzing naar de studio van Tweedy, The Loft in Chicago, waar de opnames plaatsvonden en hij zich omringde met een aantal muzikanten van wereldniveau zoals gitarist Jedd Hughes, pianiste Catherine Marx en bassist Zachariah Hickman. En uiteraard horen we ook Tweedy himself op gitaar, banjo en zingt hij een deuntje mee.
Fraaie interpretaties van Townes van Zandt en Emmylou Harris
Hoe heerlijk klinkt de honky-tonk piano bij opener ‘Lucky’ die al snel wordt aangevuld met fraai gitaarwerk en de vertrouwd klinkende stem van Crowell. Na deze verfrissende opening is daar met ‘Somebody Loves You’ een hele fijne Blues-shuffle en bij de stuwende Bluesrocker ‘Ever The Dark’ zorgen piano en de vuig klinkende gitaar voor een fraai contrast. Natuurlijk maakt Crowell ook de keuze om ook enkele ballades in de setlist op te nemen. ‘Loving You Is The Only Way To Fly’, met een bijdrage van Sarah Buxton, is adembenemend mooi, ‘Making Lovers Out Of Friends’ is wat traditioneler en zijn bewerking van Townes Van Zandt’s ‘No Place To Fall’ mag er ook zijn. En zo laat Crowell horen dat er na al die jaren gewoon nog geen maat op de man staat.
Goede wijn behoeft geen krans
De andere cover op dit album is ‘You’re Supposed To Be Feeling Good’, een nummer dat Crowell schreef voor Emmylou Harris en nu dus zelf op de plaat zet. Nu is het een fijn midtempo Americana-nummer geworden waar de akoestische gitaar voor kleur op de wangen zorgt. Op het vlotlopende Westcoast-nummer ‘Everything At Once’ horen we Tweedy naast Crowell. Persoonlijk denk ik dat ook Crowell bewust gekozen heeft voor het beste tot het laatste te bewaren; ‘Ready To Move On’ is een soort kruising van een “spoken lyric” en een ballad waarbij hij overtuigender en indringender dan ooit klinkt en waarbij Crowell een knappe spanningsboog creëert. The Chicago Sessions is als een goede wijn en behoeft geen krans. Crowell bewijst dat hij ook op 72-jarige leeftijd een meesterlijk goed album kan afleveren. Veel luisterplezier!
