De 65-jarige Australische singer/songwriter Robert Forster heeft al een compleet muzikaal leven achter en met The Candle And The Flame levert hij zijn achtste soloalbum af. Nog steeds met een wat nasaal stemgeluid blijft hij dicht bij zichzelf.
Love-or-hate verhouding
Los van zijn solowerk kennen we de Australiër Forster natuurlijk van zijn band The Go-Betweens waarbij hij met zijn maatje Grant McLennan het hart van de band vormde. Wereldwijd is het een beetje een love-or-hate verhouding met de band die tussen 1980 en 2006, toen McLennan overleed, toch echt wel een aantal albums afleverden die er toe doen. Daarna pakte hij zijn solocarrière weer op, schreef een boek en deed een tijdje niets. De afgelopen jaren bracht hij nog enkele albums uit, waaronder het toch wel bitterzoete The Evangelist en The Inferno. The Candle And The Flame is een album dat met beperkte middelen is opgenomen en waarbij hij muzikaal wordt bijgestaan door oud-bandlid Adele Pickvance en Scott Bromiley en Luke McDonald van The Steele Singers.
Persoonlijk lastige periode
Maar het zijn toch vooral de nummers die hij met zijn eigen gezin opnam die echt bijzonder zijn. ‘She’s A Fighter’ is de zeer persoonlijke openingstrack en de tekst bestaat feitelijk uit 6 woorden: ‘She’s A Fighter / Fighting For Good’. Toen zijn echtgenote Karin Bãumler in juli 2021 de diagnose eierstokkanker kreeg schreef Forster dit liedje tijdens de periode dat Karin in het ziekenhuis de chemotherapie onderging. Zoon Louis (The Goon Sax) op gitaar, dochter Loretta op de 2e gitaar en Karin op de Xylofoon en wat achtergrondzang zorgen voor een bijzondere lading bij dit verder Folkachtige track. Vervolgens is daar met het wat meer uptempo ‘Tender Years’ een ode aan zijn vrouw (“I’m In a Story With Her / No, I Can’t Live Without Her”). Check zeker de video even als Forster in zijn keuken een simpel alledaags ontbijtje maakt voor Karin en zichzelf.
Nostalgie en de kunst om achterom te kijken
Forster kiest op dit nieuwe album weer voor die wat Folkachtige sound waarbij zijn toch wel wat karakteristieke stem prima past en kijkt zo nu en dan dus ook wel echt achterom. ’The Roads’, met een melancholiek klinkende viool, neemt ons mee naar Beieren, de deelstaat waar zijn vrouw vroeger woonde en we horen Karin zelfs zingen op ‘I Don’t Do Drugs I Do Time’. Met ‘It’s Only Poison’ refereert hij naar de gevaren die op de loer liggen bij het leven als muzikant, ‘Always’ heeft die Indie-Rock van The Go-Betweens en het gitaarriffje op ‘Go Free’ zorgt dat je gemakkelijk weg kunt dromen. Bij de afsluiter ‘When I Was A Young Man’ die bol staat van de nostalgie kijkt Forster nog één keer om. Met 65 jaar en een dergelijk carrière heeft hij daartoe alle recht. Veel luisterplezier!
