De Zweedse singer/songwriter Richard Lindgren heeft inmiddels al een hele respectabele discografie bij elkaar gespeeld. Na een relatieve stilte van vier jaar is daar met Grand Jubilee zijn 15e album!
New Orleans
Met de Zweedse singer/songwriter weten we over het algemeen welke richting hij kiest. Een fijne blend van Roots, Americana, singer/songwriter en aangevuld met andere stijlen. Luister maar eens naar de blazerssectie op het titelnummer dat je het gevoel geeft ergens in het broeierige New Orleans in een halfvolle jazzbar te zitten, al drinkende aan een verschraald biertje. De afgelopen jaren heeft de productieve Zweed de tijd genomen om zijn begeleidingsband samen te stellen én ingespeeld te raken en dat hoor je terug in de productie. De nummers zijn langer dan de algemene single-norm waardoor de nummers echt de gelegenheid krijgen het verhaal te vertellen. Verder is het aantal gitaristen dat zijn medewerking verleend op Grand Jubilee opvallend; naast Lindgren zelf zijn er bijdragen van Joakim Svensson, Michael Dannevaern, Pontus Snibb, Martin Nobel, Rasmus Ehrnborn en Tim Carlstedt op de pedalsteel.
Vocaal makkelijk overeind
Toch krijgen de muzikanten de ruimte en zijn er bij elk nummer nuances hoorbaar. Mooi voorbeeld hiervan is de opener ‘Big Fat Nothing’, waarbij drummer Segerberg en pedalsteel speler Carlstedt de aandacht trekken. Van de negen tracks zijn de meeste rustig en ingetogen te noemen. Nergens voelen we urgentie of haast maar wel is er altijd diepgang en reflectie. Het intieme liefdesliedje ‘Building Rainbows’ krijgt door de cello extra glans, op afsluiter ‘The Miserable Landlord’ is er ineens een Moog en bij ‘Empire In Ruins’ kan ik de vergelijking met een uitermate ingetogen en rustige versie van ‘Knockin’On Heaven’s Door’ niet loslaten. ‘Lament From A Reservoir’ en ‘A Walk In The Dark’, met een mooi Hammondorgel, zijn fraai en Lindgren blijft met zijn doorleefde stem vocaal prima overeind.
Een complete band
Eigenlijk kent het album maar één midtempo nummer; bij ‘No More Colors’ krijg je het gevoel echt naar een band te luisteren en vooral tijdens de refreinen is een vergelijking met de fameuze E Street Band van The Boss niet vreemd. Grand Jubilee klinkt vertrouwd en voelt als een warme deken waarin je jezelf kunt verdrinken. De diepe, wat ruwe stem van Lindgren omarmt je en geeft je een veilig gevoel binnen die wat uitgestrekte liedjes. Bij het album is een boekje bijgevoegd met de teksten en de muzikanten die hun medewerking hebben verleend. Veel luisterplezier!
