Het verhaal van de band Queen is voor vele generaties inmiddels een bekend verhaal. Of het nu van de film Bohemian Rapsody is of het ware verhaal. Een ding is zeker Queen is uitgegroeid tot een mega act. Al was dat nog niet helder wanneer de band het eerste album uitbracht.

De Engelse band Queen was in de jaren 70 een lekkere rockband. Een rockband dat de blues van Cream en metalsound van Black Sabbath wist te combineren. Dat hoor je optimaal op dit album terug. Maar ook hoor je de vleugjes van het succes voor later terug.

De logge gitaarpartijen van ‘Great King Rat’ dat tot een lekker riff komt  of de akoestische klanken in ‘Doing All Right’ die afgewisseld worden met stevig gitaar werk. De climax en anti climax binnen de songs kennen we van The Who, Deep Purple en stevige blues rockers als The Free en Cream.
Toch is het openingsnummer ‘Keep Yourself Alive’ een legendarisch nummer.
De wereld van geloof zat Mercury hoog en dat horen we terug in de songs ‘Jesus’ en ‘Mad The Swine’, ‘Liar’.  Het was als het ware een White rockband dat tegenwoordig niet meer zo snel geaccepteerd zou worden. Of net als Stryper of Neal Morse in bepaalde kringen op handen wordt gedragen en door anderen muzikaal wordt geaccepteerd. Deze christelijke inslag zou in de teksten later verdwijnen al bleef het in de koortjes optimaal aanwezig.

Muzikaal hoor je een heerlijke diversiteit van pop en rock. Het pannen (van links naar rechts) van de drums en gitaren werd hier optimaal gebruikt. Dit hoor je dan ook in alle songs terug. Of het nu de gitaren zijn of geluiden in ‘Mad The Swine’.  Het is het album van Queen dat niet door de doorgaans zichzelf benoemde fans wordt gedraaid.
Naast dat het een goede plaat is, is deze re release van de opgepoetste songs  aangevuld met een hele serie takes. Daar waar de box meerdere versies van deze takes kent, wordt de cd gevuld met de best of van deze (live) takes. Het wordt vanzelf duidelijk dat de beste mix van takes op de plaat zijn gezet. Het origineel is daardoor energiek en powerful dat de takes niet altijd even goed weergeeft.

Dat Brian May al een meesterlijk gitarist was is hier al duidelijk en dat Roger Taylor een prima drummer is, kan niemand tegenspreken. Het lijmgedeelte van de bas is minstens zo belangrijk zo mag John Deacon zeker niet gemist worden in de verhalen. De basis voor het succes werd op dit album al gelegd.