Wanneer de koningen van de punk, Sex Pistols,

hun eigen weggaan, zien we John Lydon met Keith Levene van the Clash samen met Jah Wobble en Jim Walker een band formeren. Twee grootheden van die tijd weten een progressieve rocksound met een vleugje avant garde te produceren.

Van reünie naar reünie

Inmiddels is de band al enige vele malen gewijzigd en draait het om John Lydon. Zijn uitstapjes met reunie concerten met de Sex Pistols doen het financieel goed. Toch weet de afgelopen jaren goede PIL albums te produceren. Dat is dan ook nu weer het geval. De mix van postpunk en pop brengt songs als ‘Car Chase’ en ‘Being Stupid Again’. De songs volgen op de postpunk songs ‘Penge’ en ‘End of the World’ waarmee Lydon zijn maatschappelijke kijk op de wereld weergeeft. Dat is dan ook weer de rode draad binnen dit album en je mag er mee eens zijn of niet. Toch weet Lydon het altijd helder te verwoorden. Hierbij geldt vooral de kracht van herhaling wat de man veelal gebruikt. Het is allemaal ook niet even verwonderlijk wat hij zegt, want het gaat ook niet goed met UK. ‘Down On The Clown’, ‘Strange’ en ‘Dirty Murky Delight’ staan vol met metaforen over wat er in de wereld rond gaat.

Muzikaal geldt dit ook. Uitgesponnen composities mag je niet verwachten, maar wel aanstekelijke songs die langzaam tot je doordringen. Het album blijft muzikaal wat achter met het recentere album. Toch prima album van de oude punkers.