Ook de 38-jarige singer/songwriter Pokey LaFarge ontkwam niet aan de pandemie. Daar waar we de afgelopen periode regelmatig post-pandemie platen zien verschijnen met een donker en somber randje is het bij LaFarge juist andersom. In The Blossom Of Their Shade is de titel van zijn nieuwste album en misschien wel het meest positief klinkende werk tot op heden.
Frank Sinatra en Dean Martin
Begin vorig jaar was de in LA woonachtige LaFarge klaar om aan zijn tournee te beginnen. Zijn toenmalige laatste album, Rock Bottom Rapsody, had lovende kritieken ontvangen dus de zomer van 2020 zag er veelbelovend uit. Tot de pandemie uitbrak en de wereld op slot ging, ook Pokey LaFarge. We kennen deze singer/songwriter natuurlijk vanwege wiens muziekstijl die we vooral in de hoek van Folk en Blues zoeken maar hij steek ook niet onder stoelen of banken een grote bewonderaar te zijn van illustere namen als “crooners” Frank Sinatra en Dean Martin. Onlangs vertelde hij in een interview: “This album is a result of my 2020 experience. Before the pandemic, I was in a dark place, but the pandemic actually created the much-needed space for me to reflect. “Turns out that being completely sedentary for once was a good thing. I found peace in the stillness. I was able to recalibrate what it is I do and why I’m doing it. Who I’m to do it with and most importantly, who I’m doing it for?”
Pandemie
Deze post-pandemie plaat krijgt dus een wat ander karakter dan misschien verwacht. Geen melancholie en somberheid maar LaFarge opent juist met het relaxte en lichtvoetige ‘Get It ‘Fore It’s Gone’ waarmee de zon spreekwoordelijk door de wolken breekt. En in die positiveit kijkt hij nog wel een keer achterom als we hem “You spend too much time / Locked up in that room / Worried about what you was gonna do / People are dying, friends are far away” horen zingen. En die zon gaat alleen maar feller schijnen want met ‘Mi Ideal’ weet LaFarge het geluid van het Zuid Westen van de VS te vermengen met wat Cariben-sound waardoor dit nummer een heerlijke laid-back vibe meekrijgt. Ook Ýo-Yo’ heeft een wat tropisch karakter en de plaat krijgt gaandeweg dan ook steeds meer karakter. LaFarge kan als geen ander de sfeer van de roerige jaren ’50 en ’60 oproepen en met de Doowop ‘Killing Time’ komen met gesloten ogen de vetkuiven, pasteltinten en de petticoats weer terug.
“ode” aan ‘Rotterdam’
Rock ’n Roll is een stijl die we natuurlijk ook kennen van zijn vorige albums en met ‘Fine To Me’ schotelt hij ons een heerlijke swingende Honky-tonk meezinger voor. Ook ‘Rotterdam’ is zo’n verrassing. Ondanks dat hier letterlijk de Nieuwe Binnenweg bezingt gaat het feitelijk over de wens naar een niet bestaande plaats waar je in vrede kunt leven. LaFarge zingt dan ook ‘Why Do The Have To Die Instead Of Living Free? / And I Want To Go / Back To Rotterdam”. Maar er zijn natuurlijk ook hele mooie en ingetogen liedjes, één van de handelsmerken van de Amerikaan. ‘Drink Of You’ haalt het beste in de crooner LaFarge naar boven en ook hier weet hij weer dat gevoel van vervlogen tijden op te roepen. Met ‘Long For The Heaven I Seek’ is daar nog een wals en met de innemende afsluiter ‘Goodnight, Goodby (Hope Not Forever) neemt hij in stijl afscheid en laat ons in verroering achter.
Eindoordeel
LaFarge levert met In The Blossom Of Their Shade wederom een eigenzinnig maar ijzersterk album af. Hij is waarschijnlijk wars van commercieel succes en vaart zijn eigen koers maar het eindresultaat mag er zijn. Een aangename blend van Folk, Blues vermengd met Zuidelijke stijlen verpakt in een “vintage” jasje waarmee je jezelf regelmatig in vervlogen tijden waant. Een absolute aanrader. Veel luisterplezier.
