Pink Floyd – A Momentary Lapse of Reason (2019)

We gaan terug naar 1987. A Momentary Lapse of Reason, het eerste Pink Floyd album zonder het meesterbrein van Roger Waters. De band weet met de songs van David Gilmour een sound te produceren dat het geluid van Pink Floyd tot grote hoogte zou brengen. Dichter bij het grotere publiek en daardoor een kennismaking van veel nieuwe liefhebbers voor het oude werk van de band.

Bob Ezrin

Pink Floyd bestond toen uit Nick Masen en David Gilbour terwijl Richard Wright als ‘ingehuurde’ bandlid te boek stond. Samen met top producer Bob Ezrin Pat Leonard (Madonna) toetsen en percussie verzorgden. Jim Keltner (oa. Bob Dylan) en Carmine Appice (Vanilla Fudge, Rod Stewart)  waren voor de drumpartijen  en Tony Levin (o.a. Paul Simon, Peter Gabriel en Alice Cooper) werkte net als de andere muzikanten al met Ezrin en speelt hier de bas.

Het album werd in 2019 weer onder handen genomen en nu is het album in de winkel. Daar waar op het originele album veel geluiden in de verdrukking kwamen is dit nu hersteld.
De drum en toetsen zijn weer als nieuw en brengt dit album tot een nieuwe dimensie. De beleving van ‘The Dogs of War’ en het prachtige ‘Learning To Fly’ dat symbolisch voor deze band werd, nu Waters afwezig was. Al komt het nummer uit de gedachte dat Gilmour en Mason vliegles kreeg. Vandaar dat het vliegtuigje in de verte te zien is. Mason heeft een gesprek met de vliegveld toren dat op deze remix wel/beter te horen is.

De hoes

De hoes is al bijzonder. De rijen vol bedden op het strand zijn er op deze remix versie nog, met een verpleegster die het bed opmaakt, terwijl de eenzame man van de originele hoes inmiddels is vertrokken. Het zweefvliegtuigje is inmiddels dichterbij is gekomen en nu overvliegt.
‘On the Turning Away’ is fris in de klankkleur, maar het grote verschil hoor je vooral op het tweede deel van het album. Het aspect ligt hier meer op de muziek. ‘A New Machine’ en ‘Terminal Frost’ kennen veel ingrediënten uit de ‘Dark Side of the Moon’ tijd. Een van de juweeltjes zit aan het einde met ‘Sorrow’.

A Momentary Lapse of Reason is dan ook een heerlijk album waarbij Wright even uit de band stapt om later weer als volledig lid aan te sluiten. Waters is officieel nooit meer terug gekomen en Gilmour heeft bewezen dat hij als niet origineel PF lid een PF plaat kon maken.